Odkupienia

[Marcin Sztelak]

Świt wywrócił się na drugą stronę
i grzechy zostały darowane.
Nieodwracalnie.

Maestro, graj do omdlenia, zaniku tętna.
Jeśli chcesz będziemy udawać, że to wielokrotne
orgazmy. Szczytowanie wprost do piekła.

Albo zanurzymy ręce w rynsztoku,
twierdząc, że rozumiemy najniższe
instynkty. Unurzani po łokcie.

Możemy też wystawić twarze na światło,
do bólu wpatrzeni w słońce.
Chociaż nie zrzucimy nieznośnego ciężaru
bezgrzeszności.

Przekleństwo, a jeszcze czeka nas noc,
w nagle opustoszałym łóżku.

Maestro, pas.

[ajw]

Tańczymy jak nam życie zagra - czasami do utraty tchu, czasami nie mamy już sił. Danse macabre trwa! Bardzo dobry wiersz.

[tabakiera]

Mam wrażenie, że grzechy zostały darowane, czyli podarowane. Wieloznaczność, która odwraca interpretację do góry nogami w zależności, co się chce wyczytać.

Pojęcie grzechu, nad tym można się zastanawiać.
Jeśli z powodu jego braku tworzy się pustka, coś jest nie tak...

Mądry, przemyślany wiersz.