Jezioro Niebieskie

[Napoleon North]

zaczynam chwilę myślą samotną
patrzeć przez szkiełka ulotne
róża urośnie tam na kurhanie przy sośnie
aż mocnym tonem głos wiatru opada
na zieleń pola zazdrośnie

nawigacja też nie pomoże
bo nie ma tam przekaźnika
tylko niebieski lazur jeziora
zatrzymuje serca radosne
o kromkę chleba od domu

nic nie wskazuje zachwytu malarza
jedynie motyl skrzydłem mrugając
gdzieś wyobraźnię poniesie
las jest daleko o trzysta kroków od boru
a na polanie są stogi siana
które słońce promieniem okrywa
jak w zimę biała pokrywa

pies gdzieś żałośnie szepcze do ucha
mizerną swoją opowieść
domy zaś z bólem serca sprzedane
czasu co je uśmierca

nie ma tu ludzi lecz luźne iskry pląsają
z góry co czarci szlakiem przetarta do kości
pozostawione szpetne obrazy wojny

[witka]

stóg to sterta z wielkiej powierzchni , ze wszystkich łak , cholernie trawiasty ten las

[Napoleon North]

Możliwe