17.10.2016

[Karma]

A do niedawna jeszcze
rosa kapiąca ze szram, wprost na parkiet.
Poślizgnąłby się i rozwalił łeb
o sam kontur. Pragnienie wysycha obok,
nie pozwala związać się w artykulację,
jakkolwiek byłaby ona nie do ogarnięcia
pustym wzrokiem.

Ten skupia się i wszczyna bójki w barach -
chciałoby się rzec, że to tylko na chwilkę.
Że kiedy już zniknie, bo tak wypada -
zamiast worków pod, znajdą się tam pola uprawne,
pełne pszenicy w kolorze twoich włosów.
Że wystraszą się i uciekną w las, a także

dadzą spokój.



Z cyklu: Nieobecność.
Jagoda Mornacka.

[eka]

Pragnienie wysycha obok,
nie pozwala związać się w artykulację,

Dobre! Druga strofa w całości.
Masz ten niezwykły dar translacji stanów w słowa.

[Karma]

Szkoda tylko, że nic weselszego nie da się przenieść na kartkę.
Dzięki.