bez śladu

[Eärendil]

nie pytam boga "co dalej?"
stąd i tak go nie słychać
zresztą

jestem zepsutym narzędziem
pokaleczyłby mną dłonie

poczekam "do jutra"
może nadejdzie

jeśli nie

okrzyknę noc porą roku
kwitnących świateł latarni

w szaleństwie

ukryję marność
by zniknąć

[pallas]

Peel z wiersza nie pyta ludzi, co ma robić, dokąd zmierzać. Nawet Boga nie pyta, bo ten jest zajęty i nie słyszy naszych pytań. Następnie peel stwierdza, że jest grzesznym człowiekiem. Nie przyjąłby peela czy grzesznika, który się nie nawrócił. Peel czeka na Boga do jutra, może przyjdzie, wyraża nadzieję, ale peel w to nie wierzy. Jeśli nie przyjdzie wszystko nazwie po swojemu i zrobi, bo przecież Boga nie ma. Peel wydaje się w oczach innych szaleńcem. Sam zadecyduję kiedy zniknie z tego świata. Bez śladu, bo ludzie go nie zauważą. Ale czy Bóg..? Świetne zawieszenie tekstu za pomocą krótkiej strofy, co pozwala przemyśleć treść.

Piotr

[eka]

Przejmujący, trafia w każdy nerw.
I nadzieja, mimo niedoskonałości i gorzki zryw w porę kwitnących latarni.
Bardzo...



A te kwitnące latarnie czytam jak powrót do materii gwiazd, z której powstaliśmy. Naszą planetkę też wchłonie najbliższa nam gwiazda.

[Eärendil]

Pallasie - przednia, acz nie do końca trafna interpretacja (co wcale nie oznacza, że jest zła) na przykład

Peel czeka na Boga do jutra, może przyjdzie, wyraża nadzieję, ale peel w to nie wierzy

nie będę wyłuszczał, o co konkretnie mi chodziło, dobrze że odebrałeś to w taki sposób, tekst miał być elastyczny pod względem interpretacji.

te kwitnące latarnie czytam jak powrót do materii gwiazd, z której powstaliśmy.

bardzo fajna i ciekawa teoria, nie wpadłbym na to Dziękuję za zaglądnięcie i podzielenie się przemyśleniami. Pozdrawiam

[eka]

Wszystkie cząstki planet i ich mieszkańców kiedyś "wyprodukowały" gwiazdy.

Ale podobno zdarza się ucieczka planety spod władzy grawitacji gwiazdy, z pyłu której powstała.
Pewnie umrze później albo szybciej, jeśli zbliży się do czarnej dziury.

Pozdrawiam.

[Stella]

jestem zepsutym narzędziem pokaleczyłby mną dłonie

Ten fragment jest absolutnie fenomenalny. Cały wiersz wart braw. Pozdrawiam