wiersz gończy

[witka]

Theodor Adormo powiedział
że po Oświęcimiu poezja
jest niemożliwa

mnie to nie dotyczy
pierwszego dnia
wyleciałbym przez komin

młodość wysadziła mnie w literaturę
napisałem trzy do ośmiu wierszy
kilka metafor

w mijanym powietrzu
jestem niebezpieczną owiewką
uzbrojoną w dwie kule łokciowe

[lczerwosz]

bardzo nierówny wiersz.

młodość wysadziła mnie w literaturę

nieszczęśliwe określenie. Wysadzić w powietrze, wysadzić z siodła. Raczej wsadziła, wtłoczyła - ale to negatywne, bo przymus. Może wpakowała mnie - już dosadniej, brzmi jak na mieliznę, na rafę, na pal.
Druga zwrotka wcale nie zaprzecza pierwszej, czyli trudno mówić, że nie dotyczy.

napisałem trzy do ośmiu wierszy
kilka metafor

Nie wiem, czy to na poparcie poprzedniego zdania, czy obśmianie tej literatury. Bo raczej dorobek skromny, zatem to ma wymowę prześmiewczą. Tym bardziej bym jeszcze myślał o wym wysadzeniu.

młodość wysadziła mnie z literatury
bo napisałem trzy do ośmiu wierszy
zaledwie kilka metafor

ale to kawa na ławę, chodziło mi jedynie o pokazanie sprzeczności.

w mijanym powietrzu
jestem niebezpieczną owiewką
uzbrojoną w dwie kule łokciowe

To najlepsze, może bez słowa niebezpieczną, bo i tak wiadomo, te kule są niebezpieczne. Ostatnia cząstka do miniatur, jako samodzielny byt.

[witka]

tutaj nic nie będę zmieniał - serdeczne dzięki za komentarz

wiersz ma być jak życie - nierówny , nieucacany
każde, zgrzytające określenie i błąd ma dla mnie sens

[lczerwosz]

namawiam do zastanawiania się nad każdym słowem, nad znaczeniem każdej przenośni, to jak rebus, ale robisz, jak chcesz, niezbywalne prawo autora;
jest tez czytelnik, z którym można się nieco liczyć;
dla Twojego dobra w końcu.