popijamy ponchę

[lczerwosz]

mówisz że tylko podróż
zmienia kąt padania światła
a wilgoć znad oceanu
unosi promienie zmiękcza

wpłynę w twoją koszulę
jak fala w zastygłą lawę
osadzę w zakamarkach sól i
będę się ślizgać do ostatniej kropli

wyjdziemy z cienia słońcem
zalewając chwile pod drzewem jacarandy
Ach wciągać lepki smak
jednocześnie przez jedną słomkę

i bez interpunkcji

[ajw]

W tych dwóch wersjach jest zasadnicza różnica. W mojej peelka chciałaby, ale prawdopodobnie nigdy tego nie zrobi. W Twojej jest już obietnica, a obietnice należałoby spełnić. Niby niuanse, ale efekt zupełnie inny. Poza tym podoba mi się wersja z szerokimi wersami. Lubię tak pisać.
No i nigdy nie napisałabym:

"Ach wciągać lepki smak
jednocześnie przez jedną słomkę", bo brzmi troszkę pensjonarsko.

Nie mniej jednak dziękuję za trud, który podjąłeś. Poradziłeś sobie z bezokolicznikami śpiewająco, ale to wiersz o czymś innym

[lczerwosz]

widzisz, specjalnie zmieniłem za dużo, aby nie stwarzać wrażenia, że poprawiam jakieś błędy. Oczywiście, że moja wersja mówi co innego, bo to moja wersja - i specjalnie inna. A forma czasowników ma znaczenie mniejsze, brzmieniowe a nie znaczeniowe. To pisałem wcześniej.

[Gloinnen]

chciałabym wpłynąć w twoją koszulę
jak fala w zastygłą lawę. osadzić
w zakamarkach sól i ślizgać się do ostatniej kropli.

Mi też przypadła do gustu piękna, zmysłowa i przemawiająca do wyobraźni druga strofa wiersza. Bardzo ładnie piszesz o przenikaniu się, bliskości i pragnieniu pozostania w drugiej osobie na zawsze, pozostawienia w niej znaku, a także zachłannego poznawania, odkrywania...


Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

chciałabym wpłynąć w twoją koszulę
jak fala w zastygłą lawę. osadzić
w zakamarkach sól i ślizgać się do ostatniej kropli.

- zmyslowo ajw, bardzo dobra strofka.
Pozdrawiam

[ajw]

Jest mi szalenie miło, Glionnen, że dostrzegłaś coś w tym wierszu. Dziękuję

anastazjo - cieszę się, że wpadła Ci w oko ta strofka