okruch przeszłości

[Napoleon North]

a gdy gwiazdy zamigocą
wpełznie czerń na błękit nieba
ludzie znów się rozochocą
aby zmróżyć oczy

dalej pył za widnokręgiem
sypie strachem w ślepia
namaszczone atramentem
dusze drzew chłonące strofy
kończą ich reinkarnację
tworząc krąg wytartych ja

a za mogił drzew krainą
stoi dąb ostatni żołnierz
wypinając pierś odważnie
aby przyjąć ciosy

w końcu wiatr nieśmiały kamrat
krzyczy w cztery świata strony
pamiętajcie ...pamiętajcie
cicho chmura deszczem skapnie
choć i on skażony

[elka]

pył za widnokręgiem
sypie strachem w ślepia
namaszczone atramentem
dusze drzew chłonące strofy

Bez ''dusze'', bardziej mi się podoba. Fajnie to napisałeś.

Pozdrawiam.elka.