Nigdy. Zawsze

[alchemik]

Och, przecież wiem, nigdy cię nie miałem.
Nie muskałem ust, które ciągle muskam.
Nie pieściłem, jednak pieszczę wybujałą całą
w ogrodach, gdzie zakwitasz w przepychach rozpusty,
pachnących kaskadach, maciejki
odurzających perfum.

Wśród sadów owocujesz piersiami.
Chmurzysz owal twarzy w oczekiwaniu perpetuum
mobile burzy tak ślicznie, że aż roześmiany
całuję powieki, które mrużysz wśród rozbłysków,
odliczając do uderzenia gromu. Wszystko, albo prawie
wszystko bym postawił.

Aby pędzić, rozpryskiwać kałuże pośród ulic, wąwozów
i mostów nad miastami w siedmiu kolorach kropli.
Na przednim siedzeniu, we wspólnym okamgnieniu wozić,
choć nie znalazłem, nie szukałem, gdyż dosyć pochopnie
nie wierzyłem w istnienie do czasu, kiedy pomyślałem
w natchnieniu, że wiatru tchnienie, które mnie owiało,
dotyka przecież i twojego ciała.
Zawsze.
Doskonała.
Cóż, przecież nigdy nie spotkałem.

[witka]

że wiatru tchnienie, które mnie owiało,
dotyka przecież i twojego ciała.
Zawsze.

Mój ci ten wiatr. mój ci on.
Nałęczką go swoją poeci okryjcie.
Kołderką niby za krótką ale jednak wspólną.

Napisałeś coś w moim imieniu.

[alchemik]

A bierz sobie.
Dziś promocja, rozdaję za bezcen.

[witka]

Edmundzie , Jerzy poprawiłem strofkę starego tekstu.

Dzięki.


bo dopiero na przedmówku
Pan Bóg tu z kołderką wpadł
kiedy drapał się po głowie
to wymyślił dla nas wiatr

[alchemik]

Och, wiatr, Witka, jest rzeczywiście fascynujący.
przewija się w wielu moich wierszach i nie tylko moich.
Dotyka, pieści, porywa, burzy, tańczy.
Jest w wielu miejscach naraz.

http://www.osme-pietro.pl/alchemik-f202 ... 22272.html

[Hosanna]

dla mnie Kobieta jest tylko jedna
można ją kochać szanować we wszystkich

kto nigdy jej nie spotkał

nie spotka nigdy gdyż

nie widzi

nie czuje

nie rozpoznaje

i Mężczyzna jest jeden
można go wielbić na tysiące sposobów w tysiącu odsłonach
także małżeńskiej

[alchemik]

Właśnie o tej jednej piszę, Hosanna.
O ideale, którego cząstki rozpoznaję w każdej kobiecie.
Nie spotkałem? Nigdy.
A mam ją. Zawsze od zawsze.

Jerzy

[biegnąca po fali]

Można się zapomnieć, Jurku Może nawet trzeba.
Choćby na chwilę.