zrozumieć

[Elunia]

gonię a może uciekam
bo tak wygodniej zamieniać czekanie
w zielone trawy mokre od rosy

wszystkie słowa rozsypały się jak pióra
z podartej poduszki
bez celu wirują nad siwą głową

przecież i tak pójdę aleją niby na spacer
zgubione przyrzeczenia jak sny zaprosić do tańca
niech skrzypce płaczą

zapomniałam pisać pamiętniki
dla poprawy widoku
który malarz przykrył nowym
zapatrzeniem w jeden punkt

[alchemik]

I co tu jest do zrozumienia?
Raczej powinniśmy się zachwycać, zarówno Twoim wierszem, jak i tym, że niezależnie od barwy włosów, czy też ich braku, możemy w duszy pozostać dzieckiem. Zachwycać się naiwnie zielenią i brylantami na niej.
Można zapatrzeć się w jeden punkt, a jednak nawet przy jaskrze, oglądać żółte jaskry w zielonej trawie poprzez magiczne boczne widzenie.

Pozdrawiam, Eluniu
i oczywiście
Wesołych Świąt

Jerzy Edmund

[witka]

Piękny wiersz , z mojej równoległej alei.
Ładne te rozchodniki , masz rękę i do roślin.
Ciepłych Świąt życzę.

[Elunia]

alchemik, witka, dziękuję za odwiedziny i życzenia.
Też życzę Dobrych, Miłych Świąt

[Hosanna]

ciekawie brzmią pamiętniki dla poprawy widoku

i ta ulga w kolejne zapatrzenia których pamięć nawet niezbyt szczęśliwa bohater wiersza celebruje
z lęku przed czym

przecież wszystko jest ucieczką z przeszłości bo świat chce się rodzić i testować nowe rozwiązania samego siebie

[Elunia]

Dziękuję za pochyleniem się nad moim wierszem

[em_]

Pierwszą strofę — zabieram

[Elunia]

Pierwszą strofę — zabieram

A to dopiero! To reszta będzie tęskić. hihi Żartuję. Cieszę się