Kiksy

[Marcin Sztelak]

Przysypiam w uspokajającym stukocie
klawiatury.
A na zewnątrz nieładne prośby uderzają
o bruk, krzesząc iskry.

Może jednak to tramwaje, zaklęte w przestrzeń
conocnie zdychającego miasta.
Z nudną pewnością zmartwychwstania.

Jałowa reinkarnacja, ziemia
mogłaby być równie dobrze płaska.
Jak przypalony naleśnik.

W końcu i tak pozostanie po nas ledwie
kilka garści bajtów, cholernie wirtualny testament.
A tramwaje dojadą do złomowisk, gdy miasto przykryje
warstwa wyschłych modlitw.

Na razie tylko szeleszczą pod nogami,
zapowiadając wszystkie ciekawe aspekty
zanikania.

[eka]

Kilka garści bajtów?
Może nawet mniej. Kiksy zanikania, tylko podobno niematerialna informacja w tym wszechświecie nie może zniknąć.
Biedne, rdzewiejące tramwaje.
O końcu świata, nocą w bluesowym klimacie.

[Alek Osiński]

Jałowa reinkarnacja, ziemia
mogłaby być równie dobrze płaska.
Jak przypalony naleśnik.

Kapitalna strofa, chociaż to zmartwychwstanie chyba
nie aż tak nudne, żeby nie można go przeżyć?

Pozdrawiam

[Stella]

Faktycznie bluesowo i... świetnie

[em_]

W końcu i tak pozostanie po nas ledwie
kilka garści bajtów, cholernie wirtualny testament.

— ten fragment zabieram