Symbole

[Marcin Sztelak]

Wybacz, modlimy się do innego boga,
więc zacznijmy od splunięcia.

W tej grze najprostsze są poświęcenia,
bo kamień pije krew obojętnie,
bez obawy przesytu.

Mrucząc sekwencje modlitw zaciskamy
pięści pełne nawróceń. Słowo wyssane
z mlekiem matki staje się ciałem.

Łaknącym krucjat. Kapłani wprowadzają
poprawki do przykazań,
twarz wykrzywia litania grzechów
— cudzych.

W chwale rozgrzeszenia krzyczymy brawo,
na widok ciał domniemanych nieprzyjaciół.
Szczególnie rodzaju ludzkiego.

Gdzieś w głowie kołacze wyraz sapiens,
przysypujemy go warstwą próśb
o zagładę barbarzyńców.

Wybacz, modlimy się w innych kościołach
— oto jest miejsce kaźni.

[eka]

Przesłanie oczywiste. Najmocniejsze wprowadzenie. Brr...
Dlaczego wiara w głowach sapiens nie prostuje poprawek religijnych?

I dlaczego podmiot jest tutaj zbiorowy?