Nasze kobiety odchodzą

[mawo]

Ich odejścia są lekkie
i niepotrzebne.
Tobołki pachną ziołami,
wiatrem i dziećmi.

Nasze kobiety odchodzą,
łąką stroją swoje głowy,
polami rosną ich cienie.

Nasze kobiety odchodzą
zgarbione, chudymi rękami
przeczesują włosy,
pozostawiają po sobie ugory.

Mają czyste twarze
i niewinne oczy,
jeszcze kuszą
rozchylonymi udami.

Nasze kobiety odeszły,
ich zastygłe na pościeli kształty
powoli zasypuje tynk.

[lczerwosz]

Jak litania i niedokładnie. W każdej zwrotce to samo. Zamysł, owszem, mogący wprawić w rytm powtarzania jakby mantry z niewielkimi zmianami, wariacjami na temat, na temat odchodzenia tych kobiet. Ale wyrównaj rytm, format zwrotki. Wtedy będzie to miało sens.
I o sensie. Właściwie nie wiem, co chciałe/aś powiedzieć. Brak konsekwencji:

Mają czyste twarze
i niewinne oczy,
jeszcze kuszą
rozchylonymi udami.

Dlaczego to jest w jednym zdaniu. Pierwsze dwa stwierdzenia w pewnej jednak sprzeczności z kuszeniem. Nie wiem, czy odchodzą bo wojna, bieda - sypie się tynk i są zgarbione, a ręce są chude. I jeszcze maja ochotę kusić. Niespójne. I dlaczego odchodzą? Są okrutne bo pozostawiają po sobie ugory. Ale twarze maja czyste - jakaś nielogika. Do przemyślenia.
Zdecyduj się, co o wierszu ma pomyśleć robotnik lub chłop. Teraz żartuję, tak samo sie mówi o filmach amerykańskich, że wychodząc z kina trzeba rozumieć przesłanie. Ja już dziesiąty raz czytam i nie czuje żadnego przesłania.

[Gloinnen]

Jeśli chodzi o mnie, to jestem raczej odmiennego zdania o tym wierszu. Wydaje mi się właśnie dość melodyjny, a powtarzalność pewnych wersów w mojej ocenie raczej nadaje mu charakter inkantacji, a nie wyliczanki.

Nie wiem, czy odchodzą bo wojna, bieda - sypie się tynk i są zgarbione, a ręce są chude. I jeszcze maja ochotę kusić. Niespójne. I dlaczego odchodzą? Są okrutne bo pozostawiają po sobie ugory. Ale twarze maja czyste - jakaś nielogika. Do przemyślenia.

Być może właśnie chodzi o nadanie tekstowi formy raczej mitycznej, uniwersalnej. Ja go odbieram jako próbę pokazania wielu rodzajów, przyczyn odchodzenia i odnalezienia jakiegoś wspólnego mianownika. Czyli wszystkie Twoje domysły mogą być prawdziwe, lecz powód i okoliczności są bez znaczenia. Istotny staje się zupełnie inny wymiar - emocjonalny, duchowy. Istotna jest tęsknota i pustka. Istotne są współtowarzyszące odchodzeniu stany ducha, konsekwencje.

Mają czyste twarze
i niewinne oczy,
jeszcze kuszą
rozchylonymi udami.

Być może chodzi o ukazanie dwoistości kobiecej natury.

Sądzę, że odczyt przekazu w dużej mierze zależy od osobistych doświadczeń.

Co do kwestii czysto warsztatowych, spodobały mi się metafory z pierwszej części wiersza:

Ich odejścia są lekkie
i niepotrzebne.
Tobołki pachną ziołami,
wiatrem i dziećmi.

Nasze kobiety odchodzą,
łąką stroją swoje głowy,
polami rosną ich cienie.

Piękne obrazowanie. I chyba od samego początku Autor daje wskazówkę, że poruszamy się po obszarze mitycznym, legendarnym. To brzmi jak opowieść plemienna. Dopiero końcówka przenosi czytelnika w świat bardziej realny, ale w końcu wszyscy jesteśmy członkami pewnego rodzaju wspólnoty, połączonej określonymi archetypami.

Pozdrawiam,


Glo.

[mawo]

Iczerwosz - dziękuję za lekturę.
Gloinnen - w punkt.