dzieci drzew- czaskontura

[Napoleon North]

wygasam jak lampy o świcie
zatrzymuje mnie zapach czterech ścian
twój fikcyjny wzrok omiata moje ciało
jest mi cieplej bez czapki


zasieki z róż obleczone szczęściem
wywrodziły się z prawdy
ale kłamstwo mnie kocha
namiętnie czekam na twój znak


cichy pomruk jak szum ściętych drzew
odsłania moją twarz
jesteś tu ?...gdzie
nasze liście ?

[Stella]

Podoba mi się ten wiersz. Liryczny i nostalgiczny. Myśli ubrane w ciekawe słowa.

Ten wyraz jednak do poprawki- wywrodziły.
Druga i trzecia strofa najbardziej mi się podobają.