po łyżce od schodzonych butów

[witka]

bliżej mi do wczoraj
słowa pętają się w próżni

przepadam za muralem miasta
drzemiącą obok kobietą

w biały dzień
za zamknięciem powiek wolność
o której nie umiem myśleć

[alchemik]

Dobre to jest, witeczko.

Ma w sobie zadumę i delikatną poetykę.
To bliżej mi do wczoraj odkrywa delikatną ironię paradoksu czasu.
W pewnym okresie wspomnienia są skarbem największym, a przyszłość jest doskonale określona.
Przynajmniej w jednym. W jej indywidualnym końcu.

Podoba mi się ostatnia, puentująca zwrotka.

Ja to bym jeszcze pohasał.
Brak nogi na razie mi to utrudnia.
Dodaję i uściślam - tylko na razie.

Odkryłem w sobie siłę. Dopiero teraz.
Odkryj swoją, witka.
Najlepsze życzenia.

Jerzy Edmund

[witka]

Dzięki Alchemiku, czasem lepiej za dużo nie powiedzieć.
Jestem ledwo roczniakiem piszącym.
Muszę się wiele uczyć i nauczyć.

[biegnąca po fali]

To jest piękne, witka.

[tetu]

Bardzo mi się podoba Witka. Jeden z Twoich lepszych wierszy

[biegnąca po fali]

Zdecydowanie.

[eka]

Przekornie : )
https://www.youtube.com/watch?v=Dt6rv5heB2U