Naoliwcie drzwi

[point of view]

tylko skarpetki w szufladzie bez pary
czekają na mnie
językowi dla zabawy
kamienne czekoladki na politurowanym stole

pluszowe poduszki tłumią
wciśnięte w fotele rozsypane oddechy
z listów uduszonych czerwoną tasiemką
w słowa na chwile szare je wskrzeszam

po zapomnianych zdarzeniach łażę
nigdzie cienia nie zostawiam na dłużej
puszki po piwie na piwo zbieram
pomiędzy parapetem a śmiercią
z twarzy przechodniów
odbitych w szarych szybach
czytam wspak
spod zamkniętych powiek
wydłubuję okruchy ich spojrzeń

wysiadam z metra
pan Paweł gra z pasją na palecie i krześle
już ósmą godzinę wali pałeczkami do ryżu
zawstydzony jego sumiennością uciekam do domu
korytarz zagracają porzucone kule inwalidów
niewidomy uzdrowiciel przyjmuje
trzy drzwi dalej

na moich połamanych marzeniach
nigdy tam nie dotrę
gdy zamykam drzwi
słyszę skrzypienie
i ciszę

[mawo]

Tekst ciekawy, ale może zrezygnować z niektórych przerzutni?

w fotele wciśnięte
zwinięte poduszki tłumią
oddechy rozsypane litery

lepiej

zwinięte poduszki
wciśnięte w fotele tłumią
oddechy rozsypane litery

[point of view]

... dziękuję za uwagi

[EdwardSkwarcan]

Podziwiam gadatliwość