Karuzela z przesiadką

[point of view]

znowu chmura zaczepiła o otwarte okno
rozdarta jak kontener w drodze na śmieciowisko
wysypują się z niej szare kamyczki
piasek zdarzeń nienazwanych

właściwie to jest śmieszne
że słowa wydzielamy z otworu na pożywienie
ciężkie betonowe kloce
spadają na wyfroterowana podłogę
zostawiamy je jak odciski
schodzonych buciorów w błotnistej kałuży
do kolejnego obmycia
wrośnięte w uszy byle jakie odbicia
buszujących w tle myśli
nie wracamy żeby je poukładać nadać sensy
pod wieczór grzęźniemy w stosach domysłów
a one odparowują w postaci szarych chmur

lawina słów i tak wszystkich dopadnie
na razie naiwni słuchamy newsów
najpierw dogania nas krzyk
potem zalewa cisza

pogodzony z tym zwariowanym światem zamkniętym w karuzeli złudzeń
zastanawiam się tylko
czemu kiedy zasypiam przy otwartym oknie
budzę się zawsze potem na ławce w Zurychu
w dodatku przykryty gazetą?

cholera!
muszę wracać z przesiadką w Wiedniu

[witka]

Dobry.

[EdwardSkwarcan]

spadają na wyfroterowana podłogę

Literówka.
Skoro brak interpunkcji to wyróżnienie pytajnika i wykrzyknika dziwi.
Zycie teraz toczy się w pośpiechu i można dostać kręćka.