Wylinka

[point of view]

obok zrzuconej ciasnej matki
ruda cisza w dole
latami dyndała za plecami
obciach przy kolegach

wyszarpujesz drzazgi z powiek
aż jęczy rozdzierane słowami powietrze
ściśnięte emocje pękają krzykiem
stąd blizna po środku brzucha

znowu czujesz że ciasno
okiennicami młodości otwierasz dla niej ziemię
sklejone zapomnianym snem
śpią dziecięce oczy
zamiast piąstki w buzi cisza

z tkliwością ślepego pająka
będziesz łatał te dziury latam

[eka]

Bardzo ciężki emocjonalnie wiersz.
Trauma i długi proces wylinki.
Dziecka w sobie?
Córki?

Gorycz życia.

[Nula.Mychaan]

Wstrząsający i bardzo mi się podoba