dziewczyna z perłą

[AS...]

wierzący w reinkarnację całkiem serio uważają Meegerena za kolejne wcielenie Vermeera; mało:
podają ten przypadek jako dowód istnienia reinkarnacji...
gdyby rzeczywiście istniała, byłbym ani chybi człowiekiem przetransportowanym ze średniowiecza...
z wyjątkową łatwością zapamiętuję szczegóły dotyczące tej epoki, choć w przypadku innych epok
mieszam daty i fakty...
co do fałszerstw: czytałem o bardzo ciekawej hipotezie, że obecnie mamy rok... 1720;
średniowieczni Ojcowie Kościoła i mnisi za zgodą papieża Sylwestra II i cesarza Ottona III
dopisali 297 lat nieistniejącej historii (obejmującej m.in. czasy Karola Wielkiego),
a cel który im przyświecał wydawał się mieć bardzo racjonalne przesłanki;
gdybyś trafił na jakieś materiały dotyczące w/w, uprzejmie polecam się Twojej pamięci;
dzięki, za odwiedziny
pozdrawiam

Nula
dziękuję również


Dodano -- 16 maja 2017, 13:48 --

https://www.youtube.com/watch?v=aZBc2P0ZROM

[tabakiera]

Czytając wiersz widzę obraz - dziewczyna na tle głębokiej czerni.
W, a w zasadzie na dziewczynie jest światło (Vermeer mistrzowsko ukazał tę postać, a czerń podkreśla jej blask)
Na perłę nie zwróciłabym uwagi, gdyby nie tytuł, choć też widać na niej grę oświetlenia.

W moim odbiorze ta perła podkreśla oczy i karnację, ale ja się na malarstwie nie znam.
To znaczy - lubię oglądać i interpretować, nie umiem malować.

Wiersz odbieram metaforycznie i dostrzegam w motyw religijny - ocalenie od zła.

Bardzo udana dwuwarstwowość - opis obrazu z dziewczyną, która jakby zwróciła się do kogoś, kto ją zawołał (prosty odbiór wiersza), a bardziej między wierszami - zbawca wołający po imieniu, żeby ocalić. Od czerni, czyli zła.


PS: Przepraszam, jeśli powieliłam czyjąś myśl.
Wpadłam na chwilkę i czułam potrzebę podzielenia się odbiorem wiersza.

[Ania Ostrowska]

[quote="AS..."]czerń jest nienasycona

pożera każde światło
czyniąc z klejnotów
bezwartościowe kamienie

odbierze oczom blask

jeśli nie zawołam cię po imieniu
żeby ocalić /quote]

jeśli wierzyć historii z filmu, blasku oczom poza kunsztem malarza dodawała głównie miłość, a właściwie nie tyle miłość, co tłumione pożądanie. Ale bez wątpienia "ocalenie" w sensie odkrycia własnej wartości, może nawet tożsamości, wymagało zauważenia Osoby, czegoś więcej niż gładkolicej służącej. Zauważenia przez Autorytet, przez Mistrza.
Czy znowu tak wiele się od tamtych czasów zmieniło? Ileż wciąż jeszcze jest kobiet, których nic tak nie dowartościowuje, jak wyróżnienie przez podziwianego mężczyznę. I iluż jest mężczyzn, którzy "zawołanie po imieniu" czyli wydobycie kobiety-perły z tłumu, traktują jak niezbywalny przywilej i powód do okazywania nieustannej wdzięczności. A to wszystko tylko na chwilę, na jedno mgnienie "światła". Dobrze, że jest ta czerń. Bez niej blask straciłby rację bytu.

Pewnie odbiegłam mocno od intencji autora i samego obrazu, ale podobnie jak tabakierę, coś mnie w tym wierszu ruszyło

[AS...]

szanowna Tabakiero
można by rzec (parafrazując Chmielowskiego), "obraz, jaki jest, każdy widzi";
dzieło malarza podlega jednak (podobnie jak wiersze) interpretacjom odbiorców;
mój tekst jest bardziej interpretacją niż ekfrazą;
nawiasem mówiąc poprzednia (z Caravaggio) była bardziej udana);
w moich przemyśleniach dotyczących dziewczyny z perłą
czerń była raczej symbolem zapomnienia, od którego malarzowi udało się ocalić
podążającą ku mrokom niepamięci modelkę;
motywów religijnych także nie można wykluczyć;


Aniu
Twoja interpretacja jest bardzo piękna; odnoszę ją jednak bardziej do obrazu
niż do tekstu, który tu zamieściłem;
relacje pomiędzy artystą i modelką ukazuje także znakomity film "Artysta i modelka"
mało u nas znanego reżysera Fernanda Trueba;
można go obejrzeć w polskiej wersji na youtube; polecam

[lczerwosz]

Czarna dziura, co na powrót wciąga promienie.

[AS...]

zaiste