Im więcej sukni tym mniej palców

[Alek Osiński]

Im więcej palców tym mniej sukni

J. Brodski


Dotąd byłem przekonany, że kiedyś jednak zdołam
ułożyć ją do końca. Mówię do końca, chociaż chodzi
tylko o stan pośredni; uchwycenie w tańcu chwili,
kiedy stopy oderwane od gruntu tracą

na wadze i ciężko się rozstać z przestrzenią,
dzielącą nas od ziemi. Pozornie miała osłaniać,
lecz przecież tylko zmienia postać, nie mogąc
zdecydować - komedia czy tragedia? i tak dramat

trwa bez końca, wprowadzając w ruch wahadło,
a my uwięzieni przez tarczę zegara, kręcimy się
w kółko, rzucając na nią jedynie cień podejrzenia
– jedyny, któremu wzrok jest w stanie sprostać.

[eka]

Bardzo dobre wykorzystanie motta, podkręcasz znaczenie odwróconego tytułu.
A wiersz świetny. Żonglerzy - podmiot i adresat podrzucają chwilą, którą zdawało się, że ułożyć można, opanować - a ona żyje własnym chceniem. Chwila jest długa, kapryśna, wyrwała się z rąk autora/autorów. Przy okazji przypomnienie, że dramat to tragedia i komedia.
W finale konsekwencja - chwila, więc czas, czas zatem zegar, wahadło (od tragedii do komedii) i to spojrzenie na chwilę... pięknie chodzić po tych wersach.
Zamysł, konsekwencja, metaforyka, tytuł - no i super efekt.

[em_]

Podpisuję się pod Eką,
super efekt

[biegnąca po fali]

Podzielam zdanie poprzedniczek, Alku:)

[Alek Osiński]

Super to rozebrałaś, Ewo:)

Wdzięcznym za komentarze:)

[Nula.Mychaan]

Bardzo dobry wiersz, uchwyciłeś coś nieuchwytnego.

uchwycenie w tańcu chwili,
kiedy stopy oderwane od gruntu tracą

na wadze i ciężko się rozstać z przestrzenią,
dzielącą nas od ziemi.

Ten fragment najbardziej

[eka]

Wiersz do podglądania nie tylko mega warsztatu.
Czysta poezja chwili.

[Nula.Mychaan]

Ewo zgadzam się z Twoim zdaniem w całej rozciągłości.

Znów wpadłam sobie przeczytać, może się czegoś nauczę:)