Cecylio (ekfraza obrazu Dama z gronostajem)

[Halmar]

Będąc pod wpływem ekfrazy upiekłam pyszne ciasteczko dla mojej przyjaciółeczki

[tetu]

Fakt, trudno napisać dobrą ekfrazę tak, by był wilk syty i owca cała.
Nigdy nie napisałam, więc nie chce się mądrzyć. Powiem tylko zatem jakie są moje odczucia.
Moim zdaniem Ewo niepotrzebnie użyłaś słów "namalował Cię tak" oraz "tam kończy się tempra ramy trzymają" to właśnie sztywno trzyma mnie czytelnika w tychże ramach, Twoja interpretacja, a ja chciałabym wyjść poza.
Opowiedziałaś o tym co czujesz przenosząc duszę obrazu oraz jego rzeczywistość na język poetycki co w szczególny sposób powinno go udogłębnić. Poeta przecież "wykracza poza ramy" Czegoś mi tutaj brakuje. Może właśnie tej tęsknoty w tęsknocie, którą zbyt płytko odczuwam.
Pomimo wszystko bardzo fajnie że wstawiłaś, bo to także mnie czegoś nauczyło

[biegnąca po fali]

Mnie też i dlatego nie żałuję. Uczymy się na błędach. Nie pierwszy i nie ostatni
to wiersz, który zepsułam. Czasem nie wystarczy chcieć.

Miłego, tecia:)

[Alek Osiński]

No, kawałek dojrzałej poezji...

[alchemik]

Nie zepsułaś, Ewo.
Ekfraza nie oznacza opisu dzieła.
Raczej własny emocjonalny stosunek przez pryzmat doświadczeń.
Uważam, że całkiem dobrze się z tego wywiązałaś.
Ja uznaję to za dobry wiersz inspirowany dziełem.
Może nie z tych najlepszych. Bo rzeczywiście masz lepsze.
Po prostu, niepotrzebnie zakomunikowałaś ekfrazę.

Jurek

[Nula.Mychaan]

Podoba mi się druga strofka,
pierwsza jakoś mnie nie przekonuje,
ale to bardzo trudna forma

Ja się nigdy nie odważyłam

[biegnąca po fali]

Alku, Jerzy, Nulo - dziękuję za czytanie i słówko:)

Nulo - wielka szkoda. Może jednak?

[Nula.Mychaan]

Za cienka jestem