Wiersz o niczym

[teo]

,
,
,
.

nic nie popsuje pustki

,
,
,
.

[eka]

Cokolwiek, najmniejszy bździoch, kwancinek, nawet myśl o nicu, zawsze psuje nic.
Dlatego nica nie ma w naszym świecie.
Tylko nic nie zaszkodzi nicowi.
----------
No i super! Ale wiersz popsuty kropkami:(

[teo]

Ale wiersz popsuty kropkami:(

Skrypt forum nie pozwala mi zrobić tyle wolnej przestrzeni samymi enterami. A kropki są najmniej widoczne.
Ale ten wiersz ma formę. Centralnie umieszczony wers oddziela tetrastychy wypełnione pustką. Więc nawet dobrze się stało, że mogłem to zaznaczyć kropkami.

[eka]

Okey, okey... ale nic nie może mieć formy.
Widzę, że pojmujesz pustkę jako puste miejsce w czymś, taką dziurę otoczoną czymś.

A masz jak byk: nic nie popsuje pustki.
Nic stykając się z czymś, przestaje być nicością, wchodząc w kontakt z czymś - pustką nie jest.

----------
I co jeszcze każesz nam zobaczyć w tych kropkach?

[teo]

Nic stykając się z czymś, przestaje być nicością, wchodząc w kontakt z czymś - pustką nie jest.

Za dużo Leibnizowania w tak krótkim czasie jak dla mnie. Chyba nie takiego efektu się spodziewałem. Niemniej ciekawe, że takie filozoficzne rozmyślania w Tobie wywołał.

I co jeszcze każesz nam zobaczyć w tych kropkach?

Najfajniej by było, gdybyście zobaczyli siebie. Ale niczego nikomu nie narzucam.