Przewietrzyć pokoje

[point of view]

tylko nieliczni dostąpią wiedzy
jak wiele się nie stanie

zataczasz kręgi
nie ważne dokąd zmierzasz
wrócisz do matki
każdy wraca
z ogniem

przyjdziesz znowu za rok
ironia polega na tym
że odwiedzasz plastykowe kwiaty

świat z nadzieją kiełkuje tym samym listkiem
każdego poranka od nowa
z głębi ucha
z czerni czerwieni

spleć moje myśli w sprężyste warkocze
dopóki zapachem trwasz w przedpokojach

codziennie wstaję wcześniej
codziennie spóźniam się na autobus

z pustką w kieszeniach
czekam na zmrok
i gwiazdy
moje dreszcze