zawód

[biegnąca po fali]

A co tu jest do rozumienia, Mirku? Narratorem jest dziwka, która w drugiej i trzeciej zwrotce
zwraca się do jakiegoś mężczyzny, opowiadając swoją historię. Ot i cała filozofia.

[mirek13]

W takim razie partie wypowiadane przez jedną z osób wyróżniłbym kursywą.
I nie ma tam dziwki!
Jest kurwa.

[biegnąca po fali]

Jak zwał, tak zwał.

[teo]

trochę się gubię, bo nie wiem, czy wiersz mówi o napięciach w relacjach małżonków/partnerów i finalne "sprzedałam" dotyczy zgody na podporządkowanie, rezygnacji z własnej osobowości, skoro zawodem jest bycie kobietą? (zawodem w sensie "rolą" nie w sensie "rozczarowaniem" - choć naturalnie to drugie znaczenie też ma w wierszu sens). Czy też wiersz obraca się raczej wokół "dziwka z wyboru też człowiek"?

https://www.youtube.com/watch?v=Z1z_XbdSjjE

Jak ja się cieszę, że nie liczyłem się w konkursie na recenzenta. Bo jak tu dorównać? Aniu jesteś wielka.


Dla mnie sprawa jest jednoznaczna. Tytuł mówi wszystko. Więc odczytuję, ten wiersz jako wiersz o konkretnym zawodzie. I szczerze powiedziawszy średnio to wychodzi. Nie chodzi o to, że wiersz jest zły. Bo to dobry wiersz ale sam temat podany w mało wyrazisty sposób? Wydaje mi się, że można było z tego wyciągnąć o wiele więcej.






Może być też o tym, że żona użyła argumentu "seksik za przysługę", co w małżeństwie jest (jak sądzę) naturalną walutą przetargową. Więc gdzie leży problem?







Chociaż to nadal dobry wiersz.

teo

[abandon]

Tak też myślałem, że komentarze będą ciekawsze od wiersza
Oczywiście podmiotem lirycznym jest dziwka, dla mnie, że to dość oczywiste, zatem, gdzie zmiana osoby? Dla jasności dołożę jedno słowo.
Co do kurwy*, była w oryginale, co by nie napisać, zawód i latarnia, jednoznacznie określają, choćby nawet był anioł. OK. zmienię dla dobra... czegoś tam, choć słowniki różnie na ten temat się wypowiadają.
Co do narracji*, uważałbym z takim określeniem w liryce, to raczej domena epiki.
Dziękuję za czytanie i zastanawianie się nad pisaniną autora

Pozdrawiam wszystkich