13 dni deszczu

[teo]

znikam w bezdechu mgły
i przez kilka chwil
mrowi mnie pomiędzy łopatkami
powrót myśli pełnych fatum

i te
twoje zimne stopy
i to
twoje kwaskowate nadzienie

zaniosło cię już dalej
poza mój horyzont
pełny soku z wiśni
soku z dyni
w cierpkie dni gdy oprócz świata zamilkła droga

do tej pory rozśpiewana

myślę wtedy z własnej bezsilności
że być może tak jak ja
wymodliłaś wczoraj deszcz
który zmył słoneczne dni

wiatr może
który rozchyboce sny

i w te dni
i w tych snach
(niech je szlag!)

wierzę że nie czekasz

[eka]

No, można:)
Podoba mi się chmurna delikatność przekonywaniu siebie samego do tego, w co się chyba nie wierzy.
-----------
Tu zmieniłabym formy gramatyczne, bądź szyk wypowiedzeń;

powrotem pełnych fatum myśli

powrotem myśli pełnych fatum

zaniosło cię już dalej
poza mój horyzont
pełnego sokiem z wiśni
sokiem z dyni

napełnionego sokiem

myślę wtedy z bezsilności
że być może tak jak ja

z bezsilności może tak jak ja

wierze że nie czekasz

wierzę że nie czekasz

---------
Pozdrawiam.

[teo]

Podoba mi się chmurna delikatność przekonywaniu siebie samego do tego, w co się chyba nie wierzy.

W swoim komentarzu zwróciłaś mi uwagę na kilka szpecących niedociągnięć, za co dziękuję. Bardzo celne
Pozmieniałem więc trochę, chociaż nie zawsze dokładnie tak jak sugerowałaś, ale mam nadzieję, że mimo wszystko jest lepiej.


teo

[eka]

Jest, chociaż... ale to Twój wiersz.

[Henryk VIII]

13 dni deszczu jak... sto lat samotności ( tak mi się skojarzyło)... A wiersz jakby nie Twój, bo mało w nim drapieżności, ale dobrze że możesz/umiesz i tak - lirycznie.

h8

[Marcin Sztelak]

Smutna to wiara, deszczowa nadzieja. Nostalgiczny, dobry liryk.

Pozdrawiam.