Kwaśne landrynki

[point of view]

Na koniec przed Tobą
wypróżnię kieszenie.
Co innym zostawię,
a co pójdzie w ziemię?

Co dzisiaj spamiętam,
co jutro zapomnę?
Czyja łza choć jedna
przytuli się do mnie?

W ziemi chłodno, cicho,
ciasno i mroczyście,
wilgotne ziarenka
mielą mnie wieczyście.

Odzielą co dobre
od pustki od kości,
od wspomnień dotyku,
nic prócz samotności.

Yorikowe puszki,
puste bombonierki.
Czekając na wieczność
czas wyjadł cukierki.

[Marcin Sztelak]

Też się zastanawiam, chociaż z drugiej strony czy będzie to miało znaczenie, chyba bym chciał.
A wiersz mimo ostatecznego tematu jednak z nieco przymrużonym okiem.

Pozdrawiam.