ciotka Hańdzia

[witka]

już tylko trzy kobiety mi matkują
po niej mam podwójny zachowek
uśmiech od siostry do siostry
emanację z podobieństwa twarzy

średnia z bliźniaczym losem
i tajemnicami różańcowymi
w powierniczym ogrodzie
dożyła na równi z pyleniem

pośród chryzantem podmuch
pogasił znicze jak świeczki
na urodzinowym torcie
przyprowadzonego wnuka