określona postać

[zingara]

/gdy krew pulsuje, a później zastyga
nie odda pieszczoty/

w niezależnych myślach i czynach
dokonane wybory wyrażają swoją wolność
na chybił — trafił jak ofiara owinięta
w szarą fotografię z rozdartym wnętrzem

wtopi się w epikę, choć wybrany gatunek
(baśń czy pamiętnik)pozbawi złudzeń

a stworzone zakończenie wplątane
w rzeczywistość
pozostanie absurdem

[Gruszka]

Pięknie, smutno o Powstaniu. Z dyskretną, nienachalną symboliką i z tym /absurdem/ współczesności, który sprawia, że gorzko.
Tak jak za komuny i teraz dywaguje się, czy miało sens... Jako ilustracje tego /absurdu/ dodam temat lekcji języka polskiego,
który na tablicy napisała moja polonistka (klasa VII). Brzmiał: "Powstanie Warszawskie - bohaterstwo, czy bohaterszczyzna". Do dzisiaj pamiętam,
już wtedy bunt był we mnie, że historię jak dziwkę używa określony system - dla własnych celów. I nic się od tamtego czasu nie zmieniło w tym zakresie.

Dla wiersza i Autorki - respect!!!

[zingara]

Elu dziękuję za ten komentarz pozdrawiam