w nadmiarze

[Gacek]

zbyt dużo ciebie we mnie
najczęściej nocą kiedy przez sen
stawiasz świt na drewnianych nogach

chcę się wyrwać na chwilę
z odcisków palców - po uśmiech
być może ostatni

nie żegnam bo dobrze wiem
że nie zmieszczę cię we łzach

[witka]

Fajny, bez pierwszego wersu.

[Marcin Sztelak]

Po uśmiech być może ostatni – czytam bez tej frazy. Poza tym dobry wiersz.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

zbyt dużo ciebie we mnie
najczęściej nocą kiedy przez sen
stawiasz świt na drewnianych nogach

Początek najmocniej trafia. Spróbowałbym z ciekawości poprowadzić
wiersz tropem tych drewnianych nóg, a może trafić w ciekawe rejony,
jako alternatywę oczywiście. Pozdrawiam:)

[eka]

przez sen
stawiasz świt na drewnianych nogach

chcę się wyrwać na chwilę
z odcisków palców - po uśmiech

TO! Jest b. dobre, reszta... ograna, sorry.
Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Zgadzam się z eką. Zacytowany przez Nią fragment jest świetny,
a puenta fatalna. Psuje wcześniejsze wersy.

[tabakiera]

Smutny wiersz.
Pierwszy wers troszkę wtórny, trzeci robi wrażenie.
W drugiej strofie podobnie, z tym że tu najlepszy jest wers środkowy.
Trzecia strofa to już oczywistość.

[tabakiera]

zbyt dużo ciebie we mnie
najczęściej nocą kiedy przez sen
stawiasz świt na drewnianych nogach

chcę się wyrwać na chwilę
z odcisków palców - po uśmiech
być może ostatni

nie żegnam bo dobrze wiem
że nie zmieszczę cię we łzach

[Nula.Mychaan]

Parę fraz jest świetnych, ale wiersz jest dość nierówny. Pierwszy wers zniechęca do czytania, bo zbyt sztampowy, nawet w piosenkach,
więc nie zachwyca niestety.
Stawianie świtu na drewnianych nogach jest bardzo dobre, druga strofka mi się podoba, ale puenta moim zdaniem słaba, taka frustratynka.
Moim zdaniem wiersz wymaga solidnego przebudowania w oparciu o te niezłe frazy