To był sklep

[Paweł D.]

Słychać było płacz i zgrzytanie zębów
kiedy tuż przed świętami rzucano karpia
i zachodziło uzasadnione podejrzenie,
że nie dla wszystkich ryby starczy.

Bo to był sklep na samym końcu świata,
gdzie łatwo można było popaść
w szaleństwo zakupów, oraz
stanąć w kolejce donikąd.

Kasjerzy i kasjerki otwierali
kolejne bramki piekła
z nawoływaniem: Spokojnie,
wszyscy będą rozliczeni!

Ludzie tam tracili głowy
i koszami pełnymi zakupów rozjeżdżali się wzajemnie,
oraz żyjące w sklepie plemiona liliputów
niszcząc ich domy i pola uprawne.

Lilipuci czepiali się żelaznych prętów
próbując uratować życie, a także
uszczknąć coś dla siebie
z owych koszy pełnych dobra –

- niestety wielu z nich spadało
i ginęło pod kołami oraz podeszwami butów
z plaśnięciem cichszym od ślimaka,
a ich komarze krzyki tonęły
w ogólnej wrzawie świątecznych promocji.

Bo to był sklep na samym końcu świata,
gdzie łatwo można było popaść
w szaleństwo zakupów, oraz
stanąć w kolejce donikąd.

[eka]

Ale straszysz:)
Myślę, że zapis w postaci ciągłej, i ta historia znakomicie odnalazłaby się w okruchu prozatorskim.
Tym bardziej, że trochę mało rytmizacji w utworze.
Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Zdecydowanie prozatorski kawałek. I chociaż kojarzy mi się z czasami słusznie (lub nie) mimnionymi, to spokojnie można odnieść także do współczesnej choroby sklepowej.

Pozdrawiam.

[Paweł D.]

Dzięki, niewykluczone, że macie rację. Są jednak w tym tekście fragmenty, które brzmią wierszowo. Przemyślę.

[Nula.Mychaan]

To kawałek dobrej prozy poetyckiej.

[Paweł D.]

Tak, można chyba tak to nazwać. Pozdrawiam.