Uniwersum w skali 1 : dwu

[Marcin Sztelak]

Nie podzielam swoich poglądów,
nawet prywatnie.

Wręczam ci bukiet kwiatów z papieru
rozmokłego w czasie potopu.
Lub innego przewlekłego deszczu.

Jednak szkoda – zabrakło miejsca w łódce,
przeto dryfuję na pustej butelce,
nie mogąc wysłać listu, zresztą adres zaginął
po drodze na najwyższą górę.

W szeroko pojętej okolicy
naszych rozstań i powrotów w przestrzeń,
nieodmiennie zamkniętą.

Granicami wszechświata – ewentualnie obciążeń
dziedzicznych. Mimo wszystko chciałbym
wylądować w raju, choćby na dupie.

Sam nie rozumiem, ale dla ciebie
wszystko, szczególnie to, co nie chce
przejść przez ucho igielne.

[witka]

Zemsta jest jednak rozkoszą tylko postogów.
Pozdrawiam dzięki za inspirację.

[Nula.Mychaan]

Ale ładna puenta