(Nie)czystości

[Marcin Sztelak]

Życie jak śnieg,
zeszłoroczny, na najbrudniejszym skwerze miasta.
Wokół niego przestrzeń
wypełniona po brzegi, od punktu do punktu.

Całym tym zgiełkiem,
a później mamy się zmieścić
w wąskim uchu, choćby igielnym.

Pomiędzy jedną a drugą prawdą
liczymy litery, pozostając niedokończeni.
Nie ma zmartwienia i tak nie umieszczą.

Nawet w nawiasie.
Więć powoli odparowywujemy do atmosfery,
na wszelki wypadek
wyegzorcyzmowanej.

Na szczęście mamy niezbywalne prawo wyboru.
Pomiędzy snami. Chyba że nie
skorzystamy .

[witka]

Nawiasy czytam jak zawiasy, czyli wyrok zwany zawieszką.

[Gruszka]

Za Witką i jeszcze dodam - pod rygorem wolności wyboru.
Wiersz bardzo...

[biegnąca po fali]

Bardzo dobry, Marcinie.

Pozdrawiam:)

[Alek Osiński]

Bardzo Pilowi ciąży ten świat. Dobrze napisany wiersz,
ale przytłacza. A może lepiej, Marcinie, pójść w życiu
w stronę wyzwolenia się od błahostek,
a przynajmniej spróbować?;)

[Nula.Mychaan]

Wiersz jest świetny, pomimo tego naturalistycznego obrazka i klimatu