Wzdęcie talentu

Wiadomość

Marcin Sztelak · #1 Post autor: **Marcin Sztelak** » 16 wrz 2017, 20:22

Wena przybita do podłogi,
leżę obok, nie mogąc podnieść
szklanki. Z wkładką.

O kolorze herbaty parzonej
na zimno. Oraz brak cukru,
w górnych warstwach
ciężkawej atmosfery.

Żadnych wzlotów, tym bardziej
upadków, nawet w czeluście
parkietu, pomiędzy przyrosty
roczne.

I nie pomaga prześliczna karta
pocztowa. Pełna pozdrowień
z samego szczytu.

Drabiny pokarmowej.

tabakiera · #2 Post autor: **tabakiera** » 16 wrz 2017, 20:32

Czy "nie mogąc" nie powinno być osobno?
Sporo tu gier słownych, dwuznaczności.
Tworzy ciężki klimat niemocy.

Marcin Sztelak · #3 Post autor: **Marcin Sztelak** » 16 wrz 2017, 20:39

Oczywiście osobno. Dziękuję.

witka · #4 Post autor: **witka** » 16 wrz 2017, 21:15

trzymasz poziom, tu zwyżka

Alek Osiński · #5 Post autor: **Alek Osiński** » 17 wrz 2017, 1:20

Z interpunkcją wiersza wchodzę w spór zbiorowy;)
ale poza tym prima sort.

Nula.Mychaan · #6 Post autor: **Nula.Mychaan** » 17 wrz 2017, 16:58

Bardzo dobry wiersz.