W deszczu

[Marcin Sztelak]

Zmywam z siebie
drażniący zapach człowieczństwa.
Przeklęty altruizm czasem zmusza
do ubabrania się po czubki butów.

Na szczęście leje od północy,
spokojnie mogę spłynąć
do rynsztoka.

Szkoda tylko, że wilgoć łupie
w kości, ciężko pstryknąć
selfie ze szkieletem praojca Adama.

Aby policzyć w końcu te żebra
albo zaliczyć nieskończoną
liczbę laików.

Aż do zachłyśnięcia,
choćby tą przeklętą miękkością.
Dopóki jeszcze pada.

[elka]

Zmywam z siebie
drażniący zapach człowieczństwa.
Przeklęty altruizm czasem zmusza
do ubabrania się po czubki butów.

To zabieram.
Pozdrawiam.elka.

[witka]

Przeczytał się, przeczytał.
Chyba to co istotne.
Wasza Nienachalność.

[Gruszka]

I mnie się świetnie czyta, poza /rynsztokiem/ - coś mnie buntuje przeciw niemu w Twoim wierszu.

[Nula.Mychaan]

Mi akurat ten rynsztok pasuje, lubię mocne określenia, a tutaj dodaje mocy.
Dobry wiersz