Arkana

[Marcin Sztelak]

Kradnąc czas ze schowka
na szczotki rosnę. Żadna tajemnica.
Najwyżej sztuczka na miarę przejścia
przez korytarz, z ominięciem schodów.

Te prowadzą na manowce,
a nie jak przyrzeczono w świetlaną
przyszłość. Szklana kula skłamała,
naznaczona skazą.

Błąd wytopu albo złośliwość
szklarza. Przekupionego
przez wiadome siły.
Którym zależy na sekretach.

Na przykład: Atlantyda zatopiona
w koszu na brudy.
I pernamentny brak proszku
do pieczenia.

[witka]

To pieczenie skądś znam.
Ale wiersz w sumie pogodny, ciepły i bardzo dobrze.

[Nula.Mychaan]

Niektórzy już stracili złudzenia, a do wzrostu brak tego proszku, a wiersz dobry

[biegnąca po fali]

Najbardziej urzekła mnie pierwsza strofa, Marcinie. Wyczytałam sobie z niej więcej niż bym chciała.