Wszystkie dzieci idą do nieba. Wiersz do rozważań po wycieczce klasowej na groby dzieci - patriotów co pogineły w boju.

[zwrotnikryby]

Duszyczki z anielskim skrzydłem leżą pod płotami.
Tragicznie zabrane by śpiewać u prawicy
w złotej komnacie tuż obok tronu.

Święci je niańczą zastępując matki. W nagrodę za skrócone życie.
Niebiańskie pola obfitują w ich ulubione kwiatki.
Wieczne motyle urządzają zabawy anielskie. Ściskają z miłością dłonie
i zachęcają do gry w chwalenie boskiego przedpola.

Tu na tym łez padole minie szybko czas.
W oczekiwaniu na niechybne spotkanie często tkwimy w smutku.
Minie to wraz z ostatnim wchłonięciem powietrza.
Przejdziemy to krain gdzie czekają one.
Stoją w aniołeczków gronie oczekując nas.