Pieprz i sól

[NathirPasza]

pętle i pętelki
w wolno zmieniającym się krajobrazie
gdzie szary śnieg ktoś rzucił pod nogi
szarej masie

wyblakłe cienie na twarzach
tylko sól i pieprz nad głowami
obrotowe słowa w zardzewiałych zawiasach
nasze zewnętrznie nagie feng-shui

Słońce chce zgasnąć
znudzone zapadkami i szubienicami
cal na cal
małymi zgonami i biologicznym rozkładem
samo rozstawi sztalugę
poszukującym nakreśli
horyzont ślepoty


gwiazda błękitem wypali groteskę

[Gloinnen]

Obrazowanie oryginalne, ale zapis jeszcze nieuczesany.

"twarzach - zawiasach" - według mnie coś trzeba z tym zrobić. Rym chyba niezamierzony, bo jakościowo do bani.

Można pokombinować z wersyfikacją i trochę to ukryć:

"wyblakłe cienie
na twarzach tylko sól i pieprz nad głowami
obrotowe słowa w zardzewiałych zawiasach
zewnętrznie nagie feng-shui" ---> zaimek bym usunęła - według mnie jest niepotrzebny.

małymi zgonami i biologicznym rozkładem

"małymi" - a po co?

horyzont ślepoty

Pointę bym trochę inaczej zapisała.

"Gwiazda groteskę wypali
błękitem"

Nie wiem, to może tylko subiektywne wrażenie, ale tak jest według mnie dobitniej.

Inna sprawa, że utwór jak dla mnie zawiera trochę mało treści, skoncentrowany jesteś bardziej na tworzeniu obrazów, niekoniecznie zastanawiając się nad tym, co chcesz tak naprawdę powiedzieć. Ewentualnie może to podpaść pod współczesną impresję...

Zabrakło mi jakiegoś podsumowania, wyrazistej konkluzji, a przede wszystkim emocji w tym wierszu. Nie lubię poezji "na zimno". Choć - podkreślam - to jedynie moje osobiste odczucia, żaden dogmat.

Pozdrawiam,


Glo.

[NathirPasza]

Racja. To są obrazy. Nie chodziło mi o żaden konkretny przekaz, więc dobitnych konkluzji nie ma.

[czochrata]

...najtrudniej jest pisać po prostu...