Zgrzeszenia

[Marcin Sztelak]

Leżenie odłogiem ma swoje uzasadnienia.
Nad wyraz smutne
albo nadpisane gdzieś w górze.

Chociaż, prawdopodobnie aniołowie
mają wypalone znamiona
i skrzydła.

To podobno ja roznieciłem ogień
– w tym miejscu sarkazm:
megaloman.

Więc płonę, powiedzmy ze wstydu.
Rozbierając
znaczenia nie zapominam
o piekle.

Poranka, który spadnie na głowy.
Jak niedojrzałe jabłka.

[4hc]

Ukryta zawartość

To forum wymaga zarejestrowania i zalogowania się, aby zobaczyć ukrytą zawartość.

[witka]

Sarkazm - literówka.

Ostatni wers nielogiczny dla mnie.
Ze względu na cykliczność poranków

[biegnąca po fali]

Podoba mi się, ale do puenty. Odstaje. Raczej.

[jaguar]

Motywy biblijne, sacrum vs profanum - fajna zabawa słowna, ale nie potrafię się przebić do rdzenia wiersza. Pozostaje tylko podziwiać frazy. Pozdrawiam serdecznie

[witka]

Wracam do ostatniego wersu.
Myślałem, a jest już 1-sza w nocy.
Jest bardzo dobry.
Daje Twój ryt wiersza.
Przeczytało się to i owo po ćmaku.
.Pozdrawiam.

[Henryk VIII]

Dobre! Początek kojarzy mi się z Mironem B. - u niego leżenie zapuszcza korzenie, u Ciebie jest natomiast leżenie odłogiem...
Piszesz:" Chociaż, prawdopodobnie aniołowie
mają wypalone znamiona
i skrzydła.

To podobno ja roznieciłem ogień" - podoba mi się najbardziej ten fragment.

H8

[tetu]

Mi nic nie odstaje. Te jabłka w puencie są symbolem zgrzeszenia, sprzeciwienia się, może nawet i swoim zasadom, co fajnie koreluje z tytułem, oraz z treścią.
Niedojrzałe mogą świadczyć o przedwcześnie, podjętych decyzjach, spontanicznych reakcjach, których prawdopodobnie pod lir wcale nie żałuje. Mówi o tym strofa z sarkazmem, gdzie bohater dąży ku samozadowoleniu i poniższy wers z naciskiem na "powiedzmy"

Więc płonę, powiedzmy ze wstydu.

To płonę wg mnie ma zupełnie inne znaczenie. Podstępne powiązałeś go ze wstydem:D

Nawiązanie do aniołów z wypalonymi znamionami i skrzydłami, bardzo zasadne w sensie naznaczenia.
Prawdopodobnie nie ma ideałów. Nawet wśród aniołów trafiajają się te które zbłądziły.
Wydaje mi się, nie wiem czy słusznie, że pod lir chciał uratować to co wg niego leżało odłogiem i niszczało. Tłumacząc poniekąd pewne zachowania, rozważał przeznaczenie. stąd wers

albo nadpisane gdzieś w górze.

Czyżby szukał usprawiedliwienia?
Wyciągnął rękę po to, co nie do końca należało do niego. Stąd świadomość spadającego na głowy piekielnego poranka, ale co tam zakazany owoc smakuje przecież wyjątkowo.

Zgrzyta mi tylko rym z tytułem w tle:)