Opamiętania

[Alek Osiński]

Zawodna pamięci, przyznaję, byłem z tobą tak długo
nie tylko dla towarzystwa, ale żeby ochronić cię
przed obcymi, móc zmówić się z kimś, kto zna tekst
pozostając niemym przy okazaniu.

Choćbyś nie miała krztyny racji i przeczyła niezbitym
faktom jak naiwny chłopiec, którego kopano w głowę
i krocze, nikt nie wie do końca gdzie się mieścisz
i stąd pewnie próby znalezienia twoich słabych miejsc.

W przyszłości znowu senność może stanąć na przeszkodzie
abyśmy się mogli bliżej poznać, licząc na troskę
i wyrozumiałość oliwskich organów, które niskim tonem
namaszczają wszystkie zaognione miejsca

a także twoje rany, pamięci złota, co wymagasz tak wiele
od prawdy, że ciężko ją wypełnić mimo tylu farmakologicznych
związków, kiedy nie ma między nami nawet mowy
o jakichkolwiek poważnych zobowiązaniach.

[Gajka]

Alku, piękny wiersz
Opamiętanie, nie zawsze przychodzi w porę, bo jak wieść niesie podobno - pamięć jest wieczna.

[Marcin Sztelak]

Wieczna pamięć, a przynajmniej w naszym wymiarze, ale to pewnie z braku innych punktów, np. odniesienia...

Pozdrawiam.

[eka]

Pamięć spersonalizowana, pamiętanie o pamięci, opamiętanie - w jakim znaczeniu? No właśnie, od początku droga po wersach rodzi zdziwienie. Bo opamiętanie to nie trzeźwe, racjonalne rozliczenie, ale przyznanie pamięci bardzo ważnego miejsca w życiu.
Czym bylibyśmy bez pamięci?
A podmiot z nią walczy i chroni jednocześnie, bo wyjątkowa jest. Pamięć, która nie wiadomo gdzie mieszka, wybiera prawdę niewygodną i wiele od niej wymaga, choć jest tak nieprawdziwa dla oponentów.

Chrońmy swoje prawdy. Nawet jeśli do niczego nie zobowiązują.
_______________________
Piękny wiersz.

[Alek Osiński]

Dziękuję i Pozdrawiam

[tetu]

Czytałam wielokrotnie i ciągle wracam. Bardzo dobry, dwuznaczny wiersz Alku. Można rozważać na różne strony i zadawać pytanie o jaką pamięć chodzi.
Rozmowy z pamięcią, do pamięci, o pamięci. Właściwie monolog, rozważania podmiotu nad ulotnością tej której poświęcony jest wiersz, ale także nad jej powrotem. Nazywanie jej zawodną, czyli zaniki pamięci, po czym znowu opamiętania. To mówi bardzo dużo tak samo jak zapis w ostatniej strofie dotyczący związków farmakologicznych.
Mam przed oczyma starszego człowieka chorego na alzheimera do którego pamięć wraca tylko momentami.
Zaburzenia pamięciowe i poznawcze stąd dywagowanie na temat tego co jest prawdą i puenta w której nie ma mowy o jakichkolwiek poważnych zobowiązaniach. Z drugiej zaś strony można pójść w kierunku zapisów, pamięci wirtualnej, nut, dźwięków na co wskazują organy oliwskie.
Siła tego tekstu to pomieszanie obrazów i ich niesamowita spójność. Dużo mi się tu jeszcze nasuwa. Brawo.

[Nula.Mychaan]

Alku nic nowatorskiego nie napiszę, więc pozwól, że podepnę się pod komentarz Tetu, bo całkowicie się z nim zgadzam.