Bóg się Rodzi w Santa Ana

[eka]

Nieskończony jest, a więc i w Santa Ana, Basiu:)
Klimatyczny wiersz, dosłownie i w przenośni.

O nostalgii za świętami w kraju, gdzie na świerku gwiazdy. Pewnie w tym klimacie by nie się przyjęły. Świerki, a nie gwiazdy:)
Ostatnia zwrotka rewelacyjna. Na chwilę sobie przysiadłam, twarzą do słońca. Ono jest najlepszym poetą:)
Moc serdeczności ślę w ten czas.
Pustkowie nigdy w głowie nie gości.

[tetu]

Również bardzo mi się podoba ten wiersz. Przede wszystkim jest szczery i prawdziwy, a to się czuje. Święta to szczególny czas, ale w dzisiejszym zakłamanym, zafałszowanym świecie, który pędzi na złamanie karku i wciąga nas w ten wir,gdzie liczy się tylko pieniądz, coraz dalej nam do siebie. Oddalamy się stajemy nerwowi, wszystko powszednieje. W święta staramy się robić dobrą minę, kochamy się pozornie, na chwilkę i to jest cała ta sztuczność. Zatrzymałaś mnie Baś.
Zdrowych, spokojnych świąt.

[jaguar]

Tak to wygląda, Marcin. Dziękuję, że wpadłeś poczytać i napisać komentarz.

Tęskni się, eko, szczególnie w ten świąteczny czas. "Na chwilę sobie przysiadłam, twarzą do słońca. Ono jest najlepszym poetą" - piękne słowa, rozczulające. Dziękuję za ten komentarz.

Świat, w którym liczy się pieniądz, w którym zauważa się z pieniędzmi, tych, którzy mogą się przydać, a reszta się nie liczy - nawet nie wiesz jak mnie ta strona świata irytuje, tetu, walczę z tym po cichu, ale to walka z wiatrakami. Dziękuję, tetu

Z całego serca życzę Wam dobrych i pogodnych Świąt

[Nula.Mychaan]

Bardzo klimatyczny i smutny.
Podoba mi się wiersz, chociaż czytam go dopiero dzisiaj

[jaguar]

No tak, jest tu smutno, ale patrzę na to "z góry". Za wszystko się płaci. Akceptuję tę cenę.
Cieszę się, Nula.Mychaan, że mój wiersz Ci się podoba. Pozdrawiam serdecznie