nadzieja umiera życiem

[Qń Który Pisze]

jeżeli nieskończoność jest miejscem
to obawiam się że jestem samotny
nieruchomość wszystkiego co ciemne
przypomina odpowiedź
na nigdy nie zadane pytanie

w ogromnej sali marzeń
stoję w cieniu
pytasz czym jest piękno
emanuje z ciała
i kończy się w duszy

dostałem się do bajki
z poranną rosą ogrodu
ale nawet bajki pustoszeją
śpiąca królewna się nie obudzi
a dziewczynka z zapałkami
stoi pod latarnią

ktoś musiał Chrystusa
zamienić w kołysce

czy zdołam się wycofać
ze słodkich kręgów magii

prawda o miłości
spłynęła z pięciolinii
jak piosenka
ma ręce i nogi
i pięknie rymowane usta

[Alek Osiński]

Ładne.

[miniawka]

Witaj,
może tak:

w ogromnej sali marzeń
stoję w cieniu
pytasz czym jest piękno
emanuje z ciała
i kończy się w duszy
albo odwrotnie

dostałem się do bajki
z poranną rosą ogrodu
ale nawet bajki pustoszeją
śpiąca królewna się nie obudzi
a dziewczynka z zapałkami
stoi pod latarnią
ma ręce i nogi
i pięknie rymowane usta

ktoś musiał Chrystusa
zamienić w kołysce


Adam

[atoja]

zatrzymałam się Qniku
ładnie
wg. mnie podpowiedź Adama jest
pozdrawiam

[ble]

Qniu, dobrze się czyta. Choć mała kondensacja chyba by ten wiersz wzmocniła.
Pozdrawiam

[czochrata]

bardzo ładne koniku,w końcówce przesłodziłeś...

[anastazja]

dostałem się do bajki
z poranną rosą ogrodu
ale nawet bajki pustoszeją
śpiąca królewna się nie obudzi
a dziewczynka z zapałkami
stoi pod latarnią

ktoś musiał Chrystusa
zamienić w kołysce


dla mnie to jest słodkie o mi się podoba Qniku

[Gloinnen]

O rety, ale tytuł, odstrasza. Każde z tych słów jest samo w sobie bardzo patetyczne, zestawione razem tworzą konglomerat hiperpatetyczny.

A przecież tytuł to wizytówka wiersza, która ma zachęcić do czytania. Po przeczytaniu "nadzieja umiera życiem" ja osobiście nie mam już ochoty dalej się w tekst zagłębiać, spodziewając się egzaltowanego słowotoku, intelektualno-filozoficzno-emocjonalnego melanżu z zadęciem kaznodziejskim.

Część odbiorców, zamiast pozwolić się mile zaskoczyć, machnie ręką i pójdzie dalej.
A tekst sam w sobie nie jest zły.

nieruchomość wszystkiego co ciemne
przypomina odpowiedź
na nigdy nie zadane pytanie

To jest bardzo ładnie napisane i smakowicie wieloznaczne.

w ogromnej sali marzeń
stoję w cieniu
pytasz czym jest piękno
emanuje z ciała
i kończy się w duszy

Ta strofa z kolei jest banalnie napisana i niczym ciekawym nie zaskakuje.

dostałem się do bajki
z poranną rosą ogrodu
ale nawet bajki pustoszeją
śpiąca królewna się nie obudzi
a dziewczynka z zapałkami
stoi pod latarnią

Zamieniłabym " z poranną rosą ogrodu" na "z poranną rosą w ogrodach"

"nawet bajki pustoszeją" -

To prawda. Mity dzieciństwa, prawdy, którymi byliśmy kiedyś karmieni, bezpieczny, sielski świat nagle ukazują mroczne oblicze, zamieniają się na ziejące pustką ruiny. Wiem coś o tym. Wiele obietnic, zawartych w baśniach, wiele wskazówek, które miały zagwarantować bezbolesne przejście przez życie, prowadzi w rzeczywistości na manowce. Przynajmniej ze mną tak było.

ktoś musiał Chrystusa
zamienić w kołysce

Rewelka! W tym wierszu tkwi kwintesencja rozczarowania wszelkimi możliwymi dogmatami, wytycznymi. Drogowskazy wywiodły w rozpacz, zagubienie...
Jest w tym jakiś przewrotny egzystencjalizm, pokazujący w jaki sposób człowiek wkracza w życie pełen wiary, wyposażony w swoiste moralne, filozoficzne, religijne dziedzictwo (któremu ufa) i po kolei traci wszystkie punkty odniesienia, w konfrontacji z okrucieństwem doczesności, wydarzeń, doświadczeń.

czy zdołam się wycofać
ze słodkich kręgów magii

Bez słodkości, proszę!

"czy zdołam się wycofać
z magicznych kręgów" ---> tak to sobie pozwoliłam skorygować. I gdybyś wskazany fragment jeszcze w jakiś niebanalny sposób rozwinął... Zabrakło mi w nim czegoś, ta myśl jakby pozostała niedokończona, niepełna.

prawda o miłości
spłynęła z pięciolinii
jak piosenka
ma ręce i nogi
i pięknie rymowane usta

"prawda o miłości
spłynęła z pięciolinii
ma rymowane usta" ---> nie wiem, dla mnie ta ostatnia strofa jest ładna, ale nie pasuje na pointę tego tekstu.

Najlepiej widziałabym ją pomiędzy strofą pierwszą i trzecią, zamiast tej o "sali marzeń". Tam chyba najlepsze miejsce dla niej. Potem - fragment o magicznych kręgach. Za miniawką potwierdzam - dwuwers o Chrystusie najlepiej nadaje się na codę.

jeżeli nieskończoność jest miejscem
to obawiam się że jestem samotny
nieruchomość wszystkiego co ciemne
przypomina odpowiedź
na nigdy nie zadane pytanie

prawda o miłości
spłynęła z pięciolinii
ma rymowane usta

czy zdołam się wycofać
z magicznych kręgów

dostałem się do bajki
z poranną rosą w ogrodach
ale nawet bajki pustoszeją
śpiąca królewna się nie obudzi
a dziewczynka z zapałkami
stoi pod latarnią

ktoś musiał Chrystusa
zamienić w kołysce

Tak sobie to ułożyłam. Wybacz ingerencję w Twój tekst.

Qniu, a tak w ogóle, trafiłeś tym wierszem w to, co moje...

Pozdrawiam,


Glo.