Ostrzeżenie II

[Gloinnen]

Tu żadnej pory roku oprócz zimy nie ma.
J. Zych





Chciałeś zniszczyć
gniotąc w dłoni
jak zapisaną kartkę,
by nikt nie mógł odczytać
słów.

Przyznaję, bolało,
lecz jestem silniejsza o wiele
zim podobnych ostatniej. Ten tekst
niech będzie tobie ostrzeżeniem.

Stalowa tafla jeziora
wiele przyjmie kamieni ciśniętych
w złej wierze; zakipi, potem ucichnie
i znów niewzruszona będzie odbijać
korony drzew oraz twarze.



Wersja II



Chciałeś zniszczyć
gniotąc w dłoni
jak zapisaną kartkę,
by nikt nie mógł odczytać.

Przyznaję, bolało,
lecz jestem silniejsza o wiele
zim podobnych minionej.
I niech to będzie ostatnie
ostrzeżenie. Tu lata
przychodzą niespodziewanie.



Stalowa tafla jeziora
wiele przyjmie kamieni ciśniętych
w złej wierze; zakipi, potem ucichnie
i znów niewzruszona będzie odbijać
korony drzew oraz twarze.



_________________
Glo.

[miniawka]

Chciałeś zniszczyć
gniotąc w dłoni
jak zapisaną kartkę,
by nikt nie mógł odczytać.


Przyznaję, bolało,
lecz jestem silniejsza o wiele
zim podobnych ostatniej.
I niech to będzie
ostatnie ostrzeżenie.
Tu lata przychodzą tak niespodziewanie.


Stalowa tafla jeziora
wiele przyjmie kamieni ciśniętych
w złej wierze; zakipi, potem ucichnie
i znowu niewzruszona będzie odbijać
papierowe okręciki płynące pod fale.



Witaj, a może tak? Wzrasta napięcie pomiędzy mottem a tekstem. Ty decydujesz.
Adam

[Gloinnen]

Przyznaję, bolało,
lecz jestem silniejsza o wiele
zim podobnych ostatniej.
I niech to będzie
ostatnie ostrzeżenie.
Tu lata przychodzą tak niespodziewanie.

Ta strofa ładnie skomponowana po Twojemu.
Pozwala wprowadzić do tekstu dodatkowe rymy w tle - "ostatniej/niespodziewanie."

Ale frazy o papierowych okręcikach nie kupuję, wprowadza infantylny klimat, zabawę, zwiewność, a miała być powaga i dostojność.

Dziękuję za zajrzenie i interesujące propozycje.


Glo.

[miniawka]

Witaj,
jeśli przyjąć, że podmiotem jest kartka (a to możliwa interpretacja), to papierowe okręciki są w konwencji. I chyba jeszcze bardziej wzmacniają powagę, bo prowadzą na płaszczyzną poezji. A prawdziwa poezja (poeta/poetka) ma do końca zawsze coś z dziecka, które (jak sama gdzieś tu napisałaś) ciągle pyta. I zazwyczaj nie ma odpowiedzi.

Ale ja się nie upieram, ja tu tylko zmywam.
Adam

[anastazja]

Ja tylko czytam, znawcą nie jestem, ale podoba mi się, nie wiem czy słusznie, pierwsza.

Pozdrawiam

[SamoZuo]

W drugiej od końca zwrotce pojawia się dwa razy: ostatniej, ostatnie- można to zamienić na np. minionej
ale to tylko propozycja,
wiersz podoba się

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Dzięki, SamoZuo, też zauważyłam, zastanawiałam się nad tym powtórzeniem, czy go nie zostawić, ale chyba jednak zmienię, w tomiku jest zresztą już wersja - właśnie z "minionej", też na to wpadłam, masz rację, dzięki.

Anastazjo, dziękuję również.

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

Dobry, mocny, twardy, groźny nawet, brzmi trochę jak deklaracja nieprzystępności.
Jeśli mogę wybrać, to wybieram wersję 1, bo w drugiej wydaje mi się,
że są niekonsekwencje znaczeniowe, ale pierwsza jest ok, tylko:

tobie

brzmi trochę archaicznie,
nie lepiej byłoby bez tego albo jeśli już musi być, to dla ciebie

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Dzięki, Al.

Dobry, mocny, twardy, groźny nawet,

Bo taki miał być. Dobrze uchwycone intencje oraz zamysł.



Glo.