irbis

[pietrek]

irbis

tu nie ma zbyt wiele
oprócz nocy i dnia

balansuję na kalenicy świata
w powietrzu tak rześkim
tak subtelnym

że nie daje płucom oparcia

ponad chmurami

posiłek jest tym soczystszy
im był silniejszy i bardziej zwinny

łapy gdy już ukryję pazury
delikatnością dorównają oddechowi

mój ogon nie rozmawia nawet ze mną
leniwie gładząc zasypiający śnieg

[perfidny krasnal]

Krasnale lubią takie podniebne, drapieżne wędrówki z irbisami
na kociaka jednak należy uważać, bo tu ogonek niby tylko gładzi
śnieg, a jednak już swoją przewrotną mową, zapowiada najgorsze...


p.krasnal

[pietrek]

dzięki za wgląd, krasnalu

[Ewa Włodek]

wszystko, co kocie - jest piękne i tajemnicze. Twój Ibris - też...


Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Alek Osiński]

Podoba mi się, fajny klimat uchwyciłeś,
osobiście pozbyłbym się jednego dwuwersu

ponad chmurami
niosącymi w doliny sen

to już chyba naddatek
bo kompozycyjnie obraz się zbyt rozmywa
w tym miejscu

[pietrek]

jesteś nieoceniony,al, ten fragment do ekstrakcji męczy mnie od jakiegoś czasu
dzięki za wgląd

[Gloinnen]

Zostawiłabym "ponad chmurami" i połączyła z poprzednim wersem:

"że nie daje płucom oparcia
ponad chmurami"

W ten sposób.

Wiersz podoba mi się. Według mnie dobrze nakreśliłeś "koci" klimat, oddając mentalność tego zwierzęcia i warunki w jakich żyje. W rytmie, słowach, nastroju niemalże można wyczuć miękkość sierści i delikatne skradanie się...

Pozdrawiam,


Glo.