nieuniknioność deszczu

[pietrek]

nieuniknioność deszczu


jestem mierniczym króla
geodetą dynastii

wytyczam linie proste kąty rozważam proporcje
niechaj pustka zostanie wypełniona

gdy ustaję strudzony wzrok mnie zwodzi
łaskawca zezwala bym wspiął się na tron

wtedy patrzę ponad horyzont śmielej
tnę przestrzeń dotykam gwiazd

a one dotykają mnie

w niespokojnych drzemkach w melancholii wieczorów
cichnie dworna muzyka tylko tępy rytm
metalu trącego o metal jak jesienne deszcze
których nieuniknioność opłukuje ze światła

coraz krótsze dni

[Gloinnen]

jestem mierniczym króla
geodetą dynastii

Skróciłabym ten fragment.

"jestem geodetą
królewskiej dynastii"

Uniknąłbyś wyliczankowego tonu i powielania bardzo podobnych treści.

wytyczam linie proste kąty proporcje

Nie wiem, czy proporcje można wytyczyć... Prędzej "wyznaczyć", albo "obliczyć"...???

"wytyczam linie proste kąty
obliczam proporcje
niechaj pustka zostanie wypełniona"

gdy ustaję strudzony wzrok mnie zwodzi
łaskawca zezwala bym wspiął się na tron

Tutaj ten fragment prosi się o jakiś zwrot który go uporządkuje logicznie.

"strudzony wzrok mnie zwodzi gdy ustaję
łaskawca zezwala bym wspiął się na tron"

Zmiana kolejności pozwala utworzyć przerzutnię opartą na "gdy ustaję" - a zwrot ten świetnie wprowadza i kreuje zależności czasowo-logiczne pomiędzy pozostałymi elementami.

w niespokojnych drzemkach w melancholii wieczorów

Tę frazę spróbowałabym zróżnicować stylistycznie:

"między niespokojnymi drzemkami w melancholii wieczorów"

...to tylko jedna z wielu możliwości.

Końcówka wymaga czasownika, który ją "domknie".

cichnie dworna muzyka tylko tępy rytm
metalu trącego o metal jak jesienne deszcze

"cichnie dworna muzyka pozostaje tylko tępy dźwięk
metalu trącego o metal jak jesienne deszcze"

Albo:

"cichnie dworna muzyka tylko tępy dźwięk
metalu trącego o metal jest jak jesienne deszcze"

Ogólnie jednak wiersz jest bardzo ciekawy, mnie się podoba, pointę również ma interesującą, nastrojową, utrzymaną w klimacie schyłkowości.
Czuć tęsknotę peela za absolutem, odkrywaniem nieznanych wymiarów wszechświata. Wszystko jednak okazuje się takie odległe, choć czasem można osiągnąć iluzję zbliżenia się do kosmicznej tajemnicy (to dotykanie gwiazd.)
Niemoc poznawcza, utrata złudzeń wpisana zostaje w jesienny spleen, dni stają się coraz krótsze, co przekłada się na motyw skażenia ludzkiej egzystencji prawem przemijania. Tak można mniej więcej nakreślić główne interpretacyjne wątki utworu. W każdym razie - jest o czym podumać...

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

To jest wiersz o misji, o konieczności jej wypełnienia, o
desperackim pragnieniu jej wypełnienia, jednak dni
coraz krótsze, deszcz coraz silniejszy...
bardzo udany tekst
moim zdaniem

Pozdrawiam

[pietrek]

Glo - wszystkie Twoje sugestie biorę do serca, ale zmieniał będę powoli, bo coś czuję że prawda jest pośrodku
al - i jeszcze rozczarowanie, ambiwalencja rozumnego sługi
dzięki za wgląd i wskazówki, ukłony