Mistrzu

[Superhero]

Obetnij nożyczkami
moje uziemione stopy
dodaj głowie skrzydeł
przypraw dłoniom rogi

skradnij równowagę i przewróć
wykpij nazwij obelgą

pokaż mi mnie

[Alek Osiński]

Skojarzyłem to z jakimś procesem twórczym, czy
Mistrz tu pomoże, czy może trzeba wziąść sprawy
we własne ręce....hmmmm

Pozdrawiam

[Abi]

obetnij, przypraw, skradnij, wykpij, nazwij, pokaż

na siedem wersów,
Mistrzu - pomóż!

pozdrawiam
A.

[atma]

niezwykle dojrzała modlitwa/prośba tylko potem niech potem peel nie ma żalu do mistrza

[Gloinnen]

Treść bardzo na tak, natomiast zapis na nie. Popieram Abi - za dużo trybu rozkazującego, można i bez tego zachować modlitewny charakter utworu. Zredukowałabym jeden zaimek - "moje" - bez niego tekst świetnie sobie i tak poradzi.

"Obetnij nożyczkami
uziemione stopy
przypraw dłoniom rogi
na głowie niech wyrosną skrzydła

przewróć
wykpiwszy obelgą

aż zobaczę siebie"


Wykombinowałam (przykładowo) - jak wyżej.

Nieraz nawiedzały mnie podobne myśli, na temat poszukiwania prawdy o sobie w doznaniach ekstremalnych, w upadku, w upokorzeniu, w metamorfozach z czyjejś ręki. Zawierzamy komuś całkowicie, aby nas stworzył od nowa i aby nas nauczył siebie samych... To rodzaj sprawdzianu wytrzymałości, siły wewnętrznej, przenikliwości umysłu, samodyscypliny. Pewnego rodzaju inicjacja. Bliskie mi klimaty.

Pozdrawiam,


Glo.