Ta chwila

[rolnik28]

***

najczęściej kłamią ci, którzy oszukują sami siebie
a słońce im świeci tak samo
ranki przystają do siebie bezwiednie
strumienie płyną tak jak dawniej
my nadal kłamiemy
oszukać siebie - bezcenne


***

czasami mam wrażenie, że już wiem
że mam kontakt z Absolutem
Mądrością
że wszystko jasne
a ja bezpieczny
wśród gwiazd lewituję
poznając kolejne wszechświaty
gdzie zieleń jest bardziej zielona
a słowo znaczy dwa razy więcej

chwila i koniec

wśród traw zarobaczonych szarością zobowiązań
stoję i nie mogę sobie przypomnieć
jak to jest być wolnym

[Alek Osiński]

Hmmmm, mi się wydaje przegadany ten tekst, zwłaszcza na początku;
z pierwszej cząstki imo, mógłby zostać tylko ten fragment - esencja,
mógłby to być nawet tytuł

oszukać siebie - bezcenne

2. część nie powala, ale moim zdaniem może być
hmmmmmm...Absolut....mi się już zawsze będzie inaczej kojarzył,
ale to już mój problem.... i po co właściwie te wielkie litery?

wśród traw zarobaczonych szarością zobowiązań

dosyć przeładowana fraza, zobowiązań możnaby sobie darować,
zostawić niedopowiedzenie

W tym wierszu przekazujesz treść już dobrze znaną,
zobaczę co będzie później

[Gloinnen]

"oszukać siebie - bezcenne
strumienie płyną jak dawniej
ranki przystają do siebie
bezwiednie"

Z pierwszej strofy zachowałabym powyższy fragment. Mnie podoba się ten obraz z rankami, które peel próbuje dopasować do siebie, jak kłamstwa...

Druga - rzeczywiście przegadana, według mnie lepsza byłaby poetyka oparta na mniejszej ilości słów, a przede wszystkim - powtórzeń.

czasami mam wrażenie, że już wiem
że mam kontakt z Absolutem
Mądrością
że wszystko jasne
a ja bezpieczny
wśród gwiazd lewituję
poznając kolejne wszechświaty
gdzie zieleń jest bardziej zielona
a słowo znaczy dwa razy więcej

"czasami mam wrażenie kontaktu
z Absolutem i Mądrością
wszystko jasne kiedy bezpieczny
lewituję wśród gwiazd
poznając kolejne wszechświaty
tam zieleń jest bardziej zielona
a słowo znaczy dwa razy więcej"

Zastanawiam się, czy tak nie byłoby lepiej.

Co do Absolutu - Al, pomyśl, to właśnie dzięki Absolutowi można rzeczywiście mieć wrażenie kontaktu z tymże, lewitowania i poznawania kolejnych wszechświatów, więc Twoje skojarzenie jak najbardziej prawidłowe. Nie czepiać mi się tu!
Duże litery, to chyba dlatego, że mamy tutaj odniesienie do Siły Wyższej...

wśród traw zarobaczonych szarością zobowiązań

Długo zastanawiałam się nad tą frazą.
Faktycznie, przeładowana, ale po namyśle stwierdziłam, że może być.

Każdy z nas próbuje uciec od szarej rzeczywistości w wyidealizowany świat. Poszukujemy rozmaitych namiastek wolności, wyobrażamy sobie ją w różny sposób - lewitacja w kosmosie, bliskość Boga (czy też Absolutu), podróż w czasie i przestrzeni, a przede wszystkim - Twoje inicjalne oszukiwanie samego siebie. Choć to ostatnie wydaje mi się niemożliwe, możemy jedynie łudzić się własnymi kłamstwami, ale niestety, to tylko iluzje; każdy wcześniej czy później zostanie postawiony w konfrontacji z sobą samym. Ta konfrontacja właśnie następuje w momencie wyzwolenia się od rzeczywistości, wtedy już oszukiwanie siebie zamienia się w czysty nonsens, liczy się jedynie jasne wejrzenie.

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

Co do Absolutu - Al, pomyśl, to właśnie dzięki Absolutowi można rzeczywiście mieć wrażenie kontaktu z tymże, lewitowania i poznawania kolejnych wszechświatów,

O tak, Absolutnie się z tobą zgadzam, to bardzo płynna myśl...