Jedenaście opowieści o tęsknocie

[Gloinnen]

1.
Z hebanowej szkatułki wysypuję na dłoń dni
do połknięcia. Żadnych pytań.

2.
Nie wiem jak tego dokonałeś.
Rozłupana muszla, pustelnia w bieli i fiolecie,
wchłonęła mile morskie; pozwala się toczyć
po zmarszczonym dnie, jak kobieta.
Uszy pełne piasku.

Z pamięci ścieka kolejna godzina.

3.
Po hiperłączach
ślizgają się cyklony.
Przestałam odliczać.

4.
Nie tu i nie teraz. Laguna kołysze biodrami,
kości przebijają membranę nasączoną fosforem.
Rozpuszczam wołania w butelkowej zieleni.

Pokonana.

5.
Przesuwam kilometry
po drewnianych trajektoriach. Podpalam liczydła.
Ale to przecież niczego nie zmieni.

6.
Kamyk po kamyku
mierzeja coraz zachłanniej próbuje zatrzymać w zatoce
przypływ. Przedwczoraj, pojutrze, nie wiadomo kiedy

zatrzeszczą granice.

7.
Cierpliwość
przegryza orbity. Pod wodą.

8.
Na litoralu rozpinam obwody elektryczne,
płytkie wody przebijam żarówkami.

Musisz to zobaczyć.

9.
Zwietrzały kanion
kołysze mnie gorącym językiem. Pękają
wyschnięte światłowody. W podbrzuszu łaskocze plankton, jedyne wspomnienie oceanu.

10.
Nie słyszę, nie widzę.
Ze szklanki do szklanki przelewam
prądy morskie.

Wytrzymam.

11.
Nagi krab pustelnik dogorywa na białej skale,
oślepiony słońcem. Zamiast zbyt ciasnej muszli,
daj mu otwarte usta.


lipiec 2011 r.
____________________
Glo.

[pietrek]

W domu wszyscy jeszcze śpią, a ja przy śniadaniu - z 11 egzotycznych, wyspiarskich smakołyków
Sugestywnie, obrazowo, pysznie. Poza tym lubię symbolikę wody, oceanu, przypominają się te wszystkie
niesamowite filmy przyrodnicze, Jacques Cousteau, niezbadany wszechświat który mamy nieomalże na wyciągnięcie ręki;
a tu jeszcze dodatkowo elementy technologii - super!
dobrego dnia, Glo

[Gloinnen]

Dziękuję Też bardzo lubię morskie/oceaniczne klimaty. Przy okazji, dla wszystkich, którzy zajrzą tutaj - dołączam muzyczkę, przy której może będzie się przyjemniej czytało tekst:

A i video pasuje jak najbardziej...

http://www.youtube.com/watch?v=7w_PfzNh ... re=related

Glo.

[Alek Osiński]

Komentowałem go już na starym forum, no i w końcu
przypomniałem sobie, skąd znam ten wcześniejszy...
ech, skleroza...

Pozdrawiam

[ble]

Bardzo podoba mi się ten podział na jedenaście. Dobrze się czyta. Niezależnie od treści (interesującej) pauzy podkreślają tęsknotę.

[Ewa Włodek]

ocean - według bardzo starych mitów źródło życia, które wyłoniło się właśnie z jego bezkresu. Jako dawcy życia często przypisywano mu cechy matki. Jego fale - to symbol ruchu, kreacji, od postaci najłagodniejszej do najbardziej burzliwej. Jest jednakże nieprzewidywalny, symbolizuje nagłe niebezpieczeństwo, zas u dawnych Hebrajczyków ucieleśniał duchową pustkę. A wiry miały symbolizować przejście z życia do śmierci. I te wszystkie symbole znalazłam w Twoim wierszu, Glo...Inspiruje do refleksji nad życiem ogólnie i nad zyciem jednostki - też...
A tęsknota - dla tęskniącego jest bezkresna jak ocean i jak on złożona...



Pozdrawiam Cię z uśmiechem...
Ewa

[P.A.R.]

niespotykane metafory słów
płyną melodyjnie
kołyszą wyobraźnią ...

dla kogo piszesz Glo
kwaśne grona
niechcący

skosztowałem

[Adela]

Piękna podróż morskiego konika - kobiety. Metafory, aż proszą się o zapamiętanie!:) Niesamowita delikatność, która jest bardzo dobrze wyważona.

Przedwczoraj, pojutrze, nie wiadomo kiedy

zatrzeszczą granice.

- tutaj sugerowałabym "trzeszczą granice" - że to się dzieje cały czas, niezależnie od tego jeśli to ma miejsce w przeszłości lub przyszłości.

Lektura pierwsza klasa:)
Pozdrawiam,

A.

[anastazja]

Ty to potrafisz Glo - ze smaczkiem znanym tylko Tobie, układasz wersy w sznur korali.

Przypomniałaś morze, uwielbiam, co roku wyjeżdżam do córki do Włoch.

Jeszcze wrócę, jest co poczytać

[perfidny krasnal]

jedenaście tęskniących mgnień wiosny i Sztirlic
by się wzruszył, krasnalowi smutno, idzie napisać wiersz...


p.krasnal