przechadzam się po listopadach

[pietrek]

przechadzam się po listopadach

pozostają głuche miejsca
czyste popielniczki

kryształki świec
potłuczonych
w zmarzniętym ogrodzie

światło
toczy mnie moreną

jak podmuch liście

przekrwione od chłodu
kruche od zapomnień

[Alek Osiński]

lodowiec światła
toczy mnie moreną

jak podmuch liście

ten fragment jakoś mnie nie przekonał
poza tym impresja, imo, jak najbardziej na tak

[Miladora]

Też się zastanawiam nad tą metaforą "lodowiec światła", Pietruś, i wydaje mi się, że skoro masz "morenę", to dookreślanie typu "lodowiec" nie jest potrzebne.
- światło toczy mnie moreną
niczym podmuch liście?

Aha - popraw "sie" w tytule.

A poza tym obrazowo jest.

[pietrek]

dwoje na jednego? o, wy...
dziękuję

[Gloinnen]

pozostają głuche miejsca
czyste popielniczki

kryształki świec

Ale tutaj nie uniknąłeś wyliczankowego charakteru...

Poza tym jakoś mi zabrakło doprecyzowania - gdzie te głuche miejsca pozostają. Bo wprowadzasz w temat ni z gruchy ni z pietruchy. Dobrze byłoby wpisać sytuację liryczną w jakiś realny czasoprzestrzenny kontekst.

A ja bym tak rozpoczęła:

"w zmarzniętym ogrodzie pozostają
czyste popielniczki

potłuczone
kryształki świec"

Podoba mi się bardzo metafora:

liście

przekrwione od chłodu

Świetne porównanie.

Pozdrawiam,


Glo.