Casablanca

[Monika Joanna]

szare uliczki czyśćca
cafe noir raz
tańczące na falach
bękarty miłości i słońca

pobielone mgłą ściany
wielobarwny labirynt myśli
owoce sprzedawane z
misy rozbitej na głowie

czarodziejskie baśnie
zagubione w arkadiach
siedem razy modlitwa
na kolanach Mekki

tajemniczy hidżab
oczy zwierciadłem pożądania
noc zatopiona w kolorach
nieśmiertelne dżinny

kuskus dynią barwiony
miesięczne dni bez dymu
obudzić się w nowym wcieleniu
punktualność przeciw zasadom

zagubić czas w uliczkach
oddać się za garść prosa
i smołą z filiżanki
zatopić księgę wspomnień

[Miladora]

Niemal jak baśnie z tysiąca i jednej nocy.
Wyliczyłaś tak, jakbyś rozkładała talię kart czy plik fotografii - strofa-obraz.
I kolorowo się zrobiło.

Dobrego, Monia

[Gloinnen]

Podoba mi się egzotyka w Twoim wierszu i umiejętność oddania nastroju obrazem. W miejscach, w których piszesz konkretnie a wersy są mocno osadzone w rzeczywistości - wychodzi bardzo ciekawie:

owoce sprzedawane z
misy rozbitej na głowie

kuskus dynią barwiony
miesięczne dni bez dymu

oddać się za garść prosa
i smołą z filiżanki
zatopić księgę wspomnień

Nieco gorzej wypadają fragmenty, w których próbujesz wprowadzić do tekstu rozważania tzw. "górnolotne", samo-interpretujące:

wielobarwny labirynt myśli

oczy zwierciadłem pożądania

Takich sformułowań unikałabym jak ognia - po pierwsze - ze względu na metafory oparte na "dopełniaczu", od których współcześnie odchodzi się ze względu na ich banalność. Tym bardziej, że "labirynt myśli" i "zwierciadło pożądania" są raczej wtórne, kopiujesz w tym momencie wyeksploatowane poetyckie szablony, moim zdaniem zupełnie niepotrzebnie. Masz dużo do powiedzenia własnymi słowami i bez silenia się na patos. Tym bardziej, że konwencja w jakiej piszesz - jakby fotoreportaż - nie wymaga dodatkowych komentarzy, najwięcej mówi odbiorcy, to, co można odczuć zmysłami, zobaczyć, dotknąć...

Inna sprawa, to kwestia "wyliczankowości"... Tutaj taki zapis zapewne celowy, chociaż utwór na pewno zyskałby, gdybyś spróbowała (może kiedyś, w przyszłości) nadać mu bardziej narracyjną formę. Z migawek zrobiła opowieści. Tym bardziej, że używasz wielu imiesłowów - "tańczące","pobielone", "sprzedawane", "zagubione", "zatopiona", "barwiony". Zbyt wielu, co stwarza wrażenie pewnej monotonii. Świadczy to, w moim odczuciu, o tym, że wiersz potrzebuje dynamiki, akcji, "dziania się".

Np.

tańczące na falach
bękarty miłości i słońca

"tańczą na falach
bękarty miłości i słońca"

owoce sprzedawane z
misy rozbitej na głowie

"tu owoce sprzedają z misy
rozbitej na głowie"

czarodziejskie baśnie
zagubione w arkadiach

"czarodziejskie baśnie
zagubiły się w arkadiach"

noc zatopiona w kolorach

"noc tonie w kolorach"

itd.

Uwaga na powtórzenia:
"zagubione - zagubić"
"zatopiona - zatopić" ---> sugerowałabym poszukać zamienników.

To byłoby na tyle mojego czepialstwa.

Pozdrawiam,


Glo.

[Nalka31]

Mnie to o czym wspomniała Glo akurat nie przeszkadza, chociaż ma troszkę racji. Niemniej z chęcią zobaczyłabym jak wyglądałby bardziej rozbudowany obrazek, chociaz ten też jest przyjemny dla oka.

[Nilmo]

Obejrzałem, bo chyba tak to powinienem określić. Udało Ci się stworzyć ładny obraz i klimat. Dziękuję.