czas nie zapomniał

[anastazja]

na progu
pośród innych rupieci
żegna wspomnienie wiosny

miś o spojrzeniu dziecka
odbija prawdę bezczynnych godzin

przez dziesiątki lat robił tyle rzeczy
by na starość dowiedzieć się
że nic od niego
nie zależy

[Miladora]

Urzekł mnie ten miś, Nastazyjko.

Tak sobie tylko myślę, czy ten "próg przeszłości" koniecznie musi być dopowiedziany.
A gdyby tak sam "próg"?

No i podobnie z dopowiedzeniem "w przerażonych oczach" - powyżej masz "o spojrzeniu dziecka", więc ten wers wydaje mi się zbędny. Zwłaszcza że trochę zaburza rytm.

Tak by to wyglądało:

na progu
pośród nieprzydatnych rupieci
żegna wspomnienie wiosny

zestarzały miś o spojrzeniu dziecka
odbija prawdę bezczynnych godzin

przez dziesiątki lat robił tyle rzeczy
by na starość dowiedzieć się
że nic od niego
nie zależy

Ale oczywiście to tylko takie gawędzenie.

[Alek Osiński]

Na mnie miś też działa,
myślę, że Mila dobrze radzi

[Abi]

zestarzały miś o spojrzeniu dziecka
odbija prawdę bezczynnych godzin
w przerażonych oczach

• zestarzały miś o spojrzeniu dziecka
  odbija prawdę w przerażonych oczach

Nastuś,
tak mi się wypośrodkowało...

zióbki
:-) A.

[anastazja]

Milu - jesteś kochana, zawsze przyjmę dobrą radę, w tej strofie troszkę miałam pod górkę, za dużo chciałam, hi, dziękuję


Pozdrowczyk, miłego

Dodano -- 31 mar 2012, 7:06 --

Dziękuję Al





Abi - również dziękuję za pomoc i czytanie

[Gloinnen]

żegna wspomnienie wiosny

miś o spojrzeniu dziecka
odbija prawdę bezczynnych godzin

przez dziesiątki lat

Cztery wersy i cztery dopełniacze... Zastanowiłabym się, jak to choć odrobinę zmienić...

"miś dziecięcym spojrzeniem
odbija prawdę o bezczynnych godzinach" ---> takie coś mi się ułożyło z Twoich klocków.

Dla mnie jest to opowieść o odtrąceniu i odrzuceniu człowieka. Ktoś był ważny, kochany, potrzebny, a nagle to wszystko okazało się funta kłaków warte. Wszelkie podjęte w życiu wysiłki, wyzwania przestały mieć znaczenie, na starość zabrakło miłości, ciepła, czułości,z rozumienia. Wyczuwam problem instrumentalnego podejścia do ludzi, których - gdy się już zużyją - przestajemy uważać za potrzebnych. Smutna refleksja...

Z komentarzy wywnioskowałam, że wcześniej użyłaś określenia "zestarzały miś". Nie wiem, czy słusznie zrobiłaś, usuwając je. Albo inaczej - powinnaś jednak, według mnie, zachować/wymyślić jakiś epitet, który podkreśliłby sfatygowanie, zniszczenie zębem czasu - nie wiem, "wyleniały", "sfilcowany", "połatany"... Zastanów się jeszcze...

I widzisz, znów musiałam z wpisów innych userów domyślać się, jak wyglądał pierwotnie Twój tekst, a tyle razy wołałam na puszczy do Autorów - wklejajcie nową wersję pod starą!!! Jesteście niereformowalni!

Pozdrawiam,


Glo.

[Withkacy]

czytając z tych wersów wiersz, wcale nie przeszkadzałoby mi go odczytać opuszczając pierwszą strofkę. Tak sobie to kombinuję. Pozdrawiam

[Aldona Latosik]

Anastazjo dla mnie bardzo

pozdrawiam

[anastazja]

Dziekuję