dni jak dni noce dla wytrwałych

[pietrek]

dni jak dni noce dla wytrwałych

są dni
które otorbiają się
w pamięci

ot

po prostu
coś umiera

nie żądając nawet
minuty milczenia
w zamian

[Gloinnen]

Początek - według mnie rewelacyjny, te dni otorbiające się w pamięci - metafora, która na długo ze mną zostanie.
Mogę sobie pomyśleć - na przekór - o zapominaniu. Bo chyba o to chodzi, żeby zamknąć za sobą pewne rozdziały życia, pewne wydarzenia, doświadczenia, odepchnąć na zawsze, ukryć w zakamarkach swoich własnych myśli.

Ostatni dwuwers moim zdaniem jest całkowicie zbędny, niepotrzebnie dopowiada coś, co bardzo ładnie zmieściłoby się w niedomówieniu.
Na pewno zrezygnowałabym przynajmniej z "oswobodzonej pustki"...
Ale i tak zastanowiłabym się, czy dwie ostatnie linijki tak naprawdę coś wnoszą istotnego do przekazu, bo według mnie - niekoniecznie, jedynie wiszą na tekście jak doklejony ośli ogon...



Pozdrawiam,


Glo.

[pietrek]

jak u Kłapouchego
dzięki Glo, przemyślę

[Alek Osiński]

Coś jest w tym co Glo pisze, mi też się wydaje, że ten wiersz mógłby
spokojnie funkcjonować bez końcowego dwuwersu i to całkiem, całkiem...

[Marcin Sztelak]

I ja się przyłącze - ten dwuwers istotnie zbędny. Metafora z otorbianiem mistrzowska.

Pozdrawiam.

[pietrek]

o Wy gady! Troje na jednego?
Was Troje?!
Więc pewnie macie rację
Mnie się ten nieszczęsny dwuwers wydawał istotny, ale widać nie widać czemu. Autorska nadinterpretacja.
Pozwolę sobie w takim razie zachować to cacuszko w pamięci, na później.
Dziękuję za korektę

[Alek Osiński]

Ich troje